Na początek dotknęła drzwi dłońmi, przez co pozostało na nich trochę krwi. Wypuściła powietrze i szarpnęła za klamkę, którą też ubrudziła.

O nie, nie, nie, nie, nie, nie, nie... NIE! Krzyknęła ostatni wyraz. Obejrzała drzwi dokładnie, może będzie jakaś kłódka, szyfr, cokolwiek?

Patrzyła przez wizjer. Zapasy? Co to za jakaś zabawka na stole? Nie rozumiem... Tak czy siak nie udało jej się otworzyć drzwi, postanowiła wrócić po resztę na aule, a wcześniej, iść powiadomić zamknięte dziewczyny.

z/t szafki

Dobiegła do zamkniętych drzwi najszybciej jak mogła. Były one dość blisko pomieszczenia dziewczyn, dlatego próbowała je poinformować o działaniach. Jestem tutaj z ręką Maddie! Znaczy z całą Maddie, tylko że w tej ręce trzyma klucz i być może to jest do tego pokoju koło was, te dwa pomieszczenia muszą mieć jakieś powiązanie, bo pojawiły się nagle i są podobne. Nie działajcie pochopnie, zaraz was stamtąd wyciągniemy! Uspokajała, pełna zapału. Zwróciła się teraz do Madeline. Spróbuj tym kluczem otworzyć te drzwi. Poinstruowała ją i stanęła za nią, dając jej pełne pole manewru.

Jezu, co za dziwne drzwi.
- Uhm, okej. - odpowiedziała Donii.
Następnie wsunęła kluczyk do dziurki i starała się go przekręcić.

Klucz pasował, zamek się otworzył. Tak! Krzyknęła uradowana. Popchnęły drzwi razem z Mad, lecz otworzyła się tylko mała szparka. Coś blokuje drzwi. Krzyknęła, żeby zamknięte dziewczyny też usłyszały. Napierała na nie całym ciałem, aż się spociła. Nie ma szans. Powiedziała zdyszana. Trzeba zawołać resztę. Rzekła, oddalając się w kierunku auli. Może już wyliczyli deltę?

z/t aula

Nie musiał czekać na Donię żeby trafić na miejsce. Wystarczyło wyjść na korytarz i odszukać majstrującą przy drzwiach Maddie.
- Fajny miałaś kluczyk, bulwo!
Marley uważnym okiem znawcy obczaił zastawione drzwi, zajrzał przez szparę do pomieszczenia, spojrzał na kluczyk, na Maddie, na siekierę, znowu na drzwi, przypomniał sobie o fajkach, które miała jedna z zamkniętych dziewczyn i...
- Trza rozjebać - wydał diagnozę
Oparł siekierę o ścianę obok, posyłając młodej spojrzenie mówiące "jak chociaż jej dotkniesz to cię rozniosę", oparł dłonie na drzwiach i pchnął by ocenić jak bardzo blokada je przytrzymuje.

W końcu się przydał. Pomyślała, gdy zauważyła popychającego drzwi Marleya. Bez słowa stanęła koło niego i w ten sam sposób, jak on, próbowała otworzyć bądź wyważyć drzwi.

- Nie wyzywaj mnie - wytknęła do niego język. Jeszcze jej tu będzie ubliżał, pf.
Widząc, jak on i Donia się siłują przy drzwiach, postanowiła im pomóc.

Przybiegła za pozostałymi i szybko oceniła sytuację.
Lekko otwarte dziwne drzwi. Fajnie.
Stanęła przy Marley'u i położyła dłonie obok by pomóc w przepchnięciu tego ustrojstwa.
- Dawajcie, dawajcie jeszcze trochę.

Gdy w końcu drzwi się otworzyły, Madd usłyszała dźwięk tłuczonego szkła. Po dokładniejszych oględzinach zauważyła, że to był alkohol. Cholera, tyle się zmarnowało.
Spojrzała na resztę. Epej chyba coś zauważył, podążyła za jego wzrokiem. Patrzył na płytkę, która odpadła ze ściany. Polazła w tamtą stronę.
- Ej! - krzyknęła do grupy. - Tu jest jakiś tunel, może zdołam się przecisnąć.
Zanim reszta zdążyła obliczyć deltę, Madd już ściągnęła plecak i wlazła w tunelik. Dobrze, że mam małe cycki, przynajmniej się mieszczę.
Gdy dotarła do końca, starała się odsunąć druga płytkę. Niestety coś blokowało jej drogę wyjścia.
- Ekhem... - odezwała się głośno. - Tu jest misja ratunkowa, można wpuścić?

Słysząc, że coś przesunęło się po drugiej stronie, wypchnęła kafel na podłogę. Wyczołgała się z tunelu i znalazła się w innym pomieszczeniu.

z/t zamknięte pomieszczenie nr 1

Udało im się wydostać. Chyba będą żyć.
Chyba.
Kaori wylazła z tunelu, wstała i otrzepała się. Ogarnęłą wszystkich ludzi wzrokiem. - Więc wy wszyscy przyszliście tu z eskortą...? - naprawdę była zdziwiona. Jednak jej wzrok zatrzymał się na jednej osobie. Tak, na ich orzeszku w stadzie. Zbladła. Rozejrzała się nerowowo po pokoju i stanęła przy siekierze Marleya. Wycelowała w niego z rewolweru. - Twój kumpel rozsiał zbyt dużo podpowiedzi. - kiwnęła głową w jednego wilka który stał w ich pomieszczeniu. Przygryzła wargę i strzeliła do Epeja.

The member 'ufochlorophyll' has done the following action : Kostka

---

'k6' : 4

Spojrzała na liscik, ktory wypadł z kieszeni chłopaka. Trafiła...
Spojrzala na wilka w pokoju, a potem na tablet. - aha... - mruknela do siebie. Wzięla siekiere marleya i bez slowa po prostu wyszla. Z pokoju.

Z/t chyba aula

To było za szybko. Za dużo.
- Katty, nein! - zdążyła tylko zawołać, ale dziewczyna strzeliła ku akompaniamencie krzyku Niemki.
Dalej nastała cisza. Katty spojrzała na list, na tablet, zabrała drugą broń i wyszła. Tak po prostu. Sofia potrzebowała pięciu pełnych minut, by poruszyć się w ogóle. Podeszła ostrożnie do ciała, zerknęła w liścik i odsunęła się znowu, mamrocząc pod nosem.

Gdy wychodziła z tunelu, usłyszała wystrzał z pistoletu. Szybko ogarnęła sytuację.
- No nie! Tylko nie Marluś! - podbiegła do niego, gdy już zrobiło się w miarę cicho.
Nie wyglądała na specjalnie przerażoną, tyle pojebanych rzeczy się działo dookoła niej, że chyba (na pewno) zaczęła tracić zmysły. Wtedy zauważyła jego liścik. Bez słowa podniosła się, omiatając wzrokiem ciało.
- Kurde, a wydawał się taki fajny - wymamrotała beznamiętnie, z udawanym żalem. - Chociaż w sumie dobrze, że zdechł.
Obecna sytuacja bardzo, bardzo, baaaardzo źle działała na jej psychikę. Spojrzała na niego ostatni raz, kurde, chciała podpierdolić mu te siekierę. Szkoda, że ta dziewczyna była szybsza.
Nie mając nic więcej do oglądania założyła plecak na plecy (uprzednio chowając do niego narkotyki) i wyszła z pomieszczenia.

z/t aula

Weszła niepewnie do pomieszczenia, z którego przed chwilą wyszła Maddie, a z którego, jak jej się wydawało słyszała wcześniej strzał.  
Młoda nie miała przecież rewolweru, prawda? – pomyślała – Teraz ma natomiast coś cięższego. Skrzywiła się na wyobrażenie o nastolatce wywijającej siekierą i zrobiła  krok na przód, co dało jej pełny widok na leżące na podłodze martwe ciało Marleya.
Ufała mu w takim samym stopniu jak reszcie – czyli w żadnym. Widziała też ostatnio dużo trupów i krwi, ale dopiero myśl o tym, ze straciła kompana od kielicha ją prawdziwie zabolał. Upadła na kolana i już miała się rozszlochać dla zasady, walnąć sobie na jego zdrowie, ale wtem zobaczyła karteczkę lezącą obok jego ciała.
- „Gratulacje, bulwy” – przeczytała i wstała, po czym warknięciem wyraziła na głos swoje myśli – Co to ma niby być?
Popatrzyła na Marleya raz jeszcze. Cofnęła się nerwowo, kiedy wreszcie zauważyła Sofię, ale pokręciła tylko głową i wyszła.

z/t -> imprezka

*Zniszczyliście mnie dziś psychicznie. ;_; Chcę, żebyście to wiedzieli*