Sofia podeszła szybkim krokiem do krat i złapała za nie, szarpiąc mocno, zapewne hałas metalu słyszalny był w promieniu kilkunastu metrów. Byłą lekko zamroczona, próbowała wyszarpnąć sobie wyjście,mimo iż ewidentnie nie miała sił. W pewnym momencie cofnęła się, złapała za stojącą nieopodal ławkę do siedzenia i zamachnęła się na przeszkodę. To też niewiele dało. Odstawiła drewnianą rzecz, a sama usiadła pod kratami, próbując się uspokoić.

Dosyć szybkim krokiem szła w kierunku usłyszanego dźwięku, nic się nie odzywała. Weszła w coś na kształt przedsionka. Wiedziała, że te wielkie drzwi prowadzą do wyjścia, przeszkodą były kraty nie do ominięcia czy rozwalenia. Pod nimi dostrzegła siedzącą, ładną dziewczynę, kojarzyła ją z auli. Hej, coś się stało? Zapytała, bo nie była pewna jej stanu.

Biegła za nią, bo ma krótkie nóżki. Przy drzwiach zauważyła dziewczynę, to chyba ta Niemka, co chciała szukać telefonu. Siedziała na ziemi, może zraniła się? Chciała zapytać, czy wszystko jest w porządku, ale Donia uprzedziła ją. Maddie stanęła przy ścianie i obserwowała reakcję dziewczyny.

Po tych kilku chwilach zdążyła się już uspokoić, to też kroki usłyszała wyraźniej. Spojrzała na jedną i drugą dziewczynę, wzrok jej zdradzał niewiele poza zmęczeniem sytuacją i wciąż obecnym niepokojem.
- Nie... To po prostu jest dla mnie za dużo. - odpowiedziała pytającej - Znalazłyście coś jeszcze?
Złapała się krat i podniosła się do pozycji stojącej.

Niestety nic. Odpowiedziała ze smutkiem, choć z drugiej strony cieszyła się, że z pytającą wszystko w porządku. Usłyszałyśmy huk, więc myśleliśmy, że o coś uderzyłaś, coś ci się stało. Tak w ogóle jestem Donia. Powiedziała wystawiwszy rękę w geście przywitania.

W sumie trochę ucieszyła się, że dziewczynie nic nie jest. Dla Maddie dzisiejszy limit widzenia trupów został wyczerpany. Podeszła do niej.
- Możliwe, że ktoś był na górze sceny, gdy to wszystko się wydarzyło.
To tylko podejrzenia, ale może mają jakiś sens, prawda?
Zauważyła, że jej koleżanka się przedstawiła.
- Maddie - podała dziewczynie rękę, zaraz po Donii.

Kiwnęła głową, rozumiejąc. Dziewczynom podała dłoń, nieco nieufnie, nie znała ich. To chyba zrozumiałe, że obecnie nikomu nie ufa.
- Sofia. - przedstawiła się również. Po dokonaniu formalności przyjęła prostą postawę - Gdzie teraz idziecie? Proponuję na chwilę wrócić na aulę, zobaczyć co się tam dzieje.

--
wo, was

Niemiecki akcent Sofii zaskoczył Donię. W sumie i tak nie mamy nic do roboty. ... Czekaj, czekaj... Sofia? To dla ciebie była ta paczka w auli! Co tam było? Żałowała, że wyszła tak wcześnie, chciała znać każdy szczegół.

Trzymała się trochę z tyłu, widząc, że Donia i Maddie zajęły się dziewczyną.
Sofia. Sofia Kern.
- Były dwie paczki. - zauważyła.

- Ein Päckchen? - zdziwiła się, nie zauważyła ich całkowicie. Spostrzegła Kido i skupiła się na niej na chwile, nim wróciła wzrokiem do Donii - Nie wiem, nie zauważyłam ich zupełnie. W takim razie wróćmy się tam tak czy siak.
Spojrzała jeszcze na damskie towarzystwo, jakby spodziewała się protestu. Choć... Sama nie wie,czego właściwie się spodziewała.

No więc chodźmy, przekonamy się. Powiedziała pełna zapału. Chciała z nimi porozmawiać o znalezionych aktach, ale może to innym razem.

z/t aula

Paczki? W sumie to były jakieś paczki. Nie miała nic do dodania więc bez słowa poszła za Donią.

z/t aula

Uśmiechnęła się lekko do Sofii i ruszyła korytarzem.

[z/t] aula.

Skinęła w milczeniu głową i już poszła za nimi w kierunku rzeczonego miejsca.

[z/t] Aula