Czy to był zwykły pech, czy rzeczywiście to wszystko zostało zaplanowane? Kiedy upłyną wyznaczony czas nagle na jedną dziewczynę spadł reflektor obryzgując krwią wszystkich zgromadzonych. Dodatkowo umarła jeszcze jedna osoba, jeden chłopak który najwidoczniej nie zagłosował. Czyli wszyscy jesteśmy zmuszeni do wybieranie ofiary.
Krew dziewczyny ubrudziła ubranie Kaori i jej twarz. Stała przerażona i patrzyła na trupy. Ludzie się rozeszli, ale szok dalej jej nie opusczał. Światło zgasło, a trupy zniknęły. Zamiast z nich pojawiły się paczki dla wybranych. Co tam było, jak sie okazało? Naboje... Nie dość, że dzięki tabletom mają wysyłać ludzi na śmierć to jeszcze dodatkowo będą sobie nawzajem sprzedawać kulki w łeb.
- nie wierze... - powiedziała cicho do siebie.
Wytarła krew z twarzy, rozmazując ją sobie jeszcze bardziej.
- Tu się dzieją jakieś chore rzeczy! Nie wiem jak wy, ale ja nie będe brała w tym udziału! Nie ma takiej opcji!
Złapała za plecak i zwyczajnie wybiegła z Auli.

z/t Basen

Zerknęła za dziewczyną, która tu była, acz chwilę później już umknęła ku drzwiom. Pokręciła głową, chowając pudełko.
- W mojej szafce leżał rewolwer, zostawiłam go tam, nie chcę go ruszać. Był pusty. Osobiście uważam, jeśli mamy użyć tego naboju, to tylko w celu przestrzelenia jakiegoś zamka. Chociaż przyznaję, nigdy tego nie robiłam.
Schowała nabój do plecaka do jednej z bocznych kieszonek.

Donia w ciszy przysłuchiwała się dialogom. Nie wierzyła, że w obliczu takiego niebezpieczeństwa można zachować człowieczeństwo. Zaimponowało jej to. Więc... Zaczęła. Co powinniśmy robić? Szyb nie przestrzelimy, bo są z takiego materiału. Krat też tym nie przebijemy. Nie ma szans na użycie tego inaczej niż jest to w zamyśle. Stawiała na realizm, choć w głębi duszy chciała usłyszeć sprzeciw. Macie jakieś informacje o tym miejscu? Jakieś przemyślenia? Coś znaleźliście ciekawego?

Zastanawiała się, czy powinna powiedzieć im o znalezisku.
Na pewno nie przy wszystkich.
- W gabinecie pielęgniarki, w jednej z szuflad znalazłam jakiś napis - zaczęła. - Ale nie mogłam go rozszyfrować. Może wspólnymi siłami się uda.
O aktach musiała najpierw porozmawiać z Sofią.

Rosie nie wiedziała, co w tym momencie czuje.
Krew na jej policzkach i reszcie ubrania wprawiła ją wpierw w osłupienie, następnie przyszedł czas na szok dopiero potem na reakcję. Odskoczyła kilkanaście metrów w tył jak poparzona. Sam widok roztrzaskanej głowy dziewczyny nie wywarł na niej większego wrażenia, niż myśl, że ta gra toczy się naprawdę. Zasłoniła usta drżącymi rękoma by opanować atak paniki.
Spokojnie Rosie, spokojnie. Łagodziła się w myślach.
Spojrzała na swój plecak, który na szczęście nie oberwał kroplami czerwonej cieczy.
Dziwnie ją to ucieszyło, już brała go do rąk kiedy usłyszała krzyk i scenę ucieczki Kaori z auli.
- Co do...? - rzuciła się biegiem za dziewczyną - Kaori zaczekaj! To niebezpieczne!
Nie obchodziły jej spojrzenia innych, pod impulsem chwili uderzyła w drzwi z bara otwierając je i wybiegła za uciekinierką.

Z/t basen -> zdarzenie miało miejsce przed atakiem wilka (sorki ale praca brak czasu itp.)

Jaki napis? Zainteresowała się jakąkolwiek wskazówką. Pamiętasz go? Masz go przy sobie, czy dalej tam jest? Pytała pełna nadziei.

- Był wydrapany na dnie szuflady. - wyjaśniła. - Powinien tam jeszcze być. Chodźcie.
Wyszła z auli, nie patrząc nawet, czy idą za nią.

[z/t] gabinet pielęgniarki.

Jak detektyw zaciekawiony nową poszlaką wyszła za dziewczyną.

z/t gabinet pielęgniarki

Przesiedziała tam tępo całe zamieszanie, które towarzyszyło panoszącym się między pomieszczeniami ludźmi, otwierane i zamykane drzwi auli, a nawet gasnące światło i wyniesienie przez kogoś ciał. Miała dosłownie pustkę w głowie, a pierwsza myśl, która w niej wreszcie zawitała to „muszę się napić”, co po ponownym włączeniu myślenia okazało się - o dziwo - nawet możliwe w realizacji. Wstała więc i wykrzywiła twarz w okropnym grymasie, gdy jej ręka chcąca wygładzić materiał jeszcze do niedawna śnieżnobiałej sukienki, natknęła się na szorstkość zaschniętej krwi.
Czas się znieczulić.

z/t --> szafki aka skarbiec aka eldorado alkoholika

- Nie pozwolę. - odpowiedziała Donii od razu w kwestii rewolweru. Po prostu - nie. Skoro ktoś już jej to podrzucił, to ona zadba, żeby nikt od tej broni nie zginął.
Napis..?
Sofia spojrzała za dziewczętami, długo się nie zastanawiała. Podążyła za nimi od razu.
[z/t] gabinet

Jej koleżanki ruszyły na poszukiwania zaginionego skarbu... Czy tam jakiegoś napisu, kogo to obchodzi.
Może lepiej powiedzieć Marleyowi, że jesteśmy gdzie indziej? A co, jeśli się martwi? Przecież mówiłam, że wrócimy niedługo. Cholera.
Trochę zirytowana wyszła z auli.

z/t toalety damskie

Weszła na aulę i usiadła w jednym ze środkowych rzędów, mając na uwadze, by nie siadać pod niczym, co mogłoby na nią spaść.

Wstrzymała oddech i przycisnęła dłonie do ust, żeby powstrzymać się od krzyku.
Rozejrzała się szybko po auli, jednak nie zauważyła niczego podejrzanego.
Wiedziała, że będzie główną podejrzaną, bo była na miejscu, kiedy to się stało. Jeżeli ktokolwiek się o tym dowie... przemknęło jej przez myśl. Ale jak miała ukryć ciało?
Lub jak miała potwierdzić, że to nie ona.
Podeszła do ciała chłopaka i przeszukała je.
Znalazła rewolwer, który szybko wrzuciła do plecaka.
Przez chwilę zastanawiała się, czy nie wziąć noża, ale uznała, że to zbyt wyraźny dowód.
Zarzuciła plecak na ramię i wyszła z auli, upewniwszy się wcześniej, czy nikogo nie ma na korytarzu.

[z/t] sala gimnastyczna.

Jakby nigdy nic weszła do auli. Stanęła zaraz w drzwiach. Na widok plamy krwi już zaczęły jej łzy lecieć z oczu. Ciekawość wygrała i podeszła trochę bliżej, nie znała tego chłopaka. To pewnie ten Caine. Zasmuciła się. O dziwo aula była pusta. Stała nieruchomo i patrzyła się na trupa.

Wkroczyła do auli ramię w ramię z Donią, spodziewając się już obecnych osób. A tu...
- Pusto? - rzekła, gdy pierwszy ogólny obraz dotarł do jej świadomości.
Ale zaraz zaraz, coś tu było, coś jakoś na lewo, ktoś leżał. Ktoś w plamie krwi.
Sofia poczuła, jak krew odpływa jej z twarzy. Donia podeszła, ale ona się cofnęła od martwego.
- Nein. - rzekła krótko i zawróciła.

[z/t] Biblioteka

Co? Popatrzyła na dziewczynę. Zaczekaj! Nie chciała zostać sama z tym trupem.

z/t biblioteka

Wyglądało na to, że przyszedł tu pierwszy. Dobrze wiedział, że Wendy i Maddie wloką się za nim, ale gdzie była reszta ferajny? Może oni już wszyscy nie żyją? Przełknął nerwowo ślinę.
Powoli, szorując kuprem po ścianie przemieszczał się w stronę sceny, na której coś się zmieniło. Doskonale pamiętał swoje wcześniejsze podejrzenia, że na auli ciągle ktoś mógł być, więc często rzucał ukradkowe spojrzenia na górę i w stronę siedzeń. Wydawało się, że jest tu sam.
Niepewnie podszedł do papierowych torebek. Nagle znalazło się ich siedem, a jak rzygał to nie było ani jednej. Walcie się. Ale, zaraz zaraz. Było ich siedem. Siedem osób musiało przeżyć. Marley odetchnął z ulgą. Nie było tak źle.
Wziął torebkę ze swoim nickiem i pomacał zawartość. Pewnie dostał resztę tego trupa. Nic jednak nie wskazywało na to by miał być to martwy beniz, więc ostrożnie zajrzał do paczuszki.

Udało jej się przemierzyć korytarz bez większych ekscesów, powoli nawet nabierała jako-takiej równowagi. Weszła do pomieszczenia tuż za Marleyem i tak jak Marley zdziwiła się nieobecnością reszty. Całkowicie jednak odmiennie do niego przeszła przez środek, nie przejmując się zbytnio kwestią bezpieczeństwa. Jak coś ją ma pierdolnąć, to i tak pierdolnie.
Dowlokła się do paczek i zgarnęła swoją. Powoli rozwarła opakowanie, a w żołądku ją ścisnęło, kiedy mózg wypluł wszystkie najczarniejsze scenariusze co do zawartości.

Weszła szybkim i stanowczym krokiem na aulę, ściskając ramiączko od plecaka. Była już dwójka osób na sali. Było po niej widać, że jednak jest trochę inna. Po śmierci Kido była zdeterminowana by znaleźć wilka. Jeżeli przez to umrze... trudno. Przynajmniej będzie wiedziała, że się nie poddała choremu psychopacie. Zatrzymała się przed sceną. Tak jak głos z radiowęzła mówił... są "prezenty". Weszła na scenę już spokoniej i przyjrzała się torebkom. Nie było ich juz za wiele. Znalazła ze swoim imieniem i zajrzała do środka.

Weszła na aulę - już dobrze znane jej miejsce.
Była ich tylko trójka. Co z resztą?
Nie zastanawiając się długo nad tym skierowała się w stronę wcześniej wspomnianych "prezentów". Spojrzała z niesmakiem na pudełko z napisem "Lazy Dancer". Żałuję, że zaczęłam w to grać.
Mimo wszystko ciekawość wygrała i zajrzała do środka.

Wlokła się powoli za Wendy, jakoś nie ciągnęło ją do tej auli. Nawet jeśli obiecali im jakieś prezenty. Znając życie to w środku można było się spodziewać wszystkiego.
Spojrzała w kierunku sceny i zauważyła papierowe torebki. Na co nam to, na rzyganie jakbyśmy kolejnego trupa zobaczyli?
Podeszła do prezentów i nieufnie zabrała ten, który był podpisany jej nickiem. Jeszcze bardziej wątpiąc w swoje szczęście zajrzała do środka.

Weszła, prowadząc powoli Donię, która wyglądała jak siedem nieszczęść. Omiotła to miejsce chłodnymi oczyma, rejestrując obecność większości osób tutaj, po czym poprowadziła najpierw Donię do jej paczuszki. Tam ją gdzieś w pobliżu usadziła, a sama ujęła swoją paczkę, otwierając ją powoli.