Wyszła na korytarz i szybkim krokiem przeszła wzdłuż szafek. Zbliżała się do ostatniej i czytała na głos napisane na nich numerki.
- Sto dziesięć, sto dziewięć, sto osiem... - na chwilę zamilkła, ale nadal poruszała wargami. - Sto cztery, sto trzy. - Przystanęła. - Sto dwa.
Zdjęła plecak i wyciągnęła z niego mały kluczyk z wygrawerowanym numerkiem 102. Otworzyła szafkę i zajrzała do środka.

Człapała za dziewczyną z lekkim zaciekawieniem rozglądając się po drodze. A nuż trafi się trup na suficie (XAN PROSZĘ, NIE ;_; ) czy inne atrakcje. Liczyła szafki w myślach, w przeciwieństwie do swojej koleżanki.
107.
Otworzyła szafkę przy pomocy swojego kluczyka i zajrzała do środka.

Zamknęła szafkę, zawiedziona. Ostrożnie założyła plecak na ramię (co by nie rozbić tableta) i poczłapała do Maddie. Popatrzyła na dziewczynę, która zasłaniała swoim ciałem szafkę. Była śliczna. Michelle miała ochotę ją przytulić, sama nie wiedziała, dlaczego. Znały się dosłownie chwilę, ale dziewczynie brakowało bliskości. Szczególnie po tak traumatycznym przeżyciu.
Nie myśląc za wiele, przytuliła ją od tyłu i wtuliła się w jej plecy.
-...przepraszam, po prostu... - zaczęła się tłumaczyć, ale przestała. - Co tam znalazłaś?

Mleko. W butelce.
- Że co - wymamrotała cicho, nie wiedząc nawet co o tym myśleć.
W środku były również jakieś papiery. Wyjęła je i obejrzała.
To były jej własne akta. Teraz była jeszcze bardziej zszokowana. Stała nieruchomo, nieco przerażonym wzrokiem wczytując się w zawartość.
Drgnęła znacząco, gdy poczuła czyjś dotyk. W pierwszej chwili chciała się wyrwać, jednak nie mogła się do tego pozbierać. Co tu się do cholery działo.
- ...eh? - wydukała, ciągle w lekkim szoku. Nie szarpała się, a nawet sprawiało jej to jakąś przyjemność. - ...a, tak. Jakieś dziwne mleko i papiery, w sumie nic ciekawego.

Z dala widziała dwie osoby stojące przy szafkach. O, znam je. Poznała Mchelle i tę dziewczynkę. Siema, super, że mnie zostawiłyście z tym człowiekiem... Powiedziała z wyrzutem. Szafki, przy których stały, były otwarte, w zamkach klucze z numerem. Przypomniała sobie, że sama ma klucz. Niewiele myśląc, wzięła go z plecaka i przekręciła w zamku, sprawdzając zawartość szafki.

Kurwa mać. Powiedziała i odeszła w stronę jakichś drzwi. Wyjebongo na ludzi YOLO.

z/t sala biologiczna

Wyszła z auli wprost na korytarz.
Zanim zauważyła rząd szafek pod ścianą, usłyszała głośne "kurwa mać". Uśmiechnęła się pod nosem i spojrzała w kierunku, z którego dobiegło.
Zauważyła dziewczyny, które jako jedne z pierwszych wyszły z auli.
Spojrzała na numery szafek. Rosły w kierunku Maddie i tej drugiej.
Powoli ruszyła w ich stronę.

Widząc znajome mordki na horyzoncie ucieszył się, że jednak miał rację. Szafki. Logiczne. Wysunął z kieszeni kluczyk i, dając czas reszcie ekipy na zapoznanie się ze swoimi szafkami, podszedł do swojej - numer 109. Otworzył, nie wiedząc, czego się spodziewać...

Widząc, że pozostali również wyszli z auli, przyspieszyła kroku.
Znalazła szafkę 108 i zatrzymała się przed nią.
Zastanawiała się, czy powinna ją otwierać przy wszystkich, ale uznała, że tak chyba będzie lepiej.
Może nie będą aż tak nieufni.
Otworzyła szafkę i zajrzała do środka.

Wyszła na korytarz razem z całą kompanią i obrzuciła zdziwionym spojrzeniem tulaśną scenkę, po czym wzruszyła ramionami. Kilka osób już stało przy swoich szafkach. Podeszła więc do swojej i przekręcając klucz w zamku, spytała już trochę od niechcenia, zmęczona całą sytuacją:
- Ktoś ma coś ciekawego?
Nie oczekiwała nawet jakoś specjalnie, ze ktoś jej odpowie.

__
szafka 111

Uniosła brew.
Po co jej klucz do pustej szafki?
Zamknęła ją i schowała klucz do plecaka.
Chyba już nic tu po mnie.
- Niespecjalnie. Chyba, że ciekawi cię powietrze. - uśmiechnęła się.

- Mleko? - zapytała, zdezorientowana. - A co jest w tych papierach?
Starała się zajrzeć w nie ponad ramieniem Maddie, ale w stronę szafek zaczęło zbierać się pełno osób, więc dziewczyna po prostu pociągnęła ją w stronę pewnych drzwi.
Pamiętała, że ma jej coś jeszcze do powiedzenia, a nie chciała tego robić przy wszystkich, ponieważ... chciała mieć sto procent pewności. Poza tym, ciekawiły ją papiery Mad.

[z/t z Maddie do gabinetu dyrektora]

Odrazu po wejsciu zaczela rozgladac sie po pokoju. Oho, wiec szafki. Czy dostana rzeczy do zabijania sie czy wskazowki. Spojrzala na swój kluczyk i zaczeła rozglądac się za swoim numerkiem. Wkońcu znalazla szafke i ją otworzyła.
-----
Szafka 101

- Ojojojoj. Jedyna dobra nowina dzisiaj - powiedziała i wyciągnęła rozwiązanie wszystkich problemów z szafki.
Popatrzyła wymownie w stronę osób, które wciąż jeszcze sprawdzały swoje skrytki z nadzieją, że może mają tam coś równie miłego.

Sofia szła wolniej, nie znała tego miejsca, dlatego po korytarzach rozglądała się dokładniej. Starała się wypatrzeć co wyraźniejsze elementy i zapamiętać je, uczyła się tego budynku.
Kiedy przyszła wreszcie do korytarza z szafkami, niektórzy już tu byli. Starali się współpracować, to jasne. Na razie się nie mieszała, samemu zaś podeszła do szafki 103 i spróbowała ją otworzyć. Wszak to taki numerek był na jej kluczu.

Zamurało go, gdy dostrzegł broń w swojej szafce. Broń. Rewolwer. Atrapa? Nie. Wystarczyło, by wziął go do ręki, a natychmiast rozpoznał, że to nie zabawka. Prawdziwy rewolwer... Aczkolwiek...
-Pusty...- wymamrotał, sprawdzając bęben.
Nawet nie musiał sprawdzać, był zbyt lekki, by móc być naładowanym. Chociaż... jedna zbłąkana kula... Ale nic z tego.
Podniósł wzrok na Sei i podszedł do niej po chwili wahania. Rewolwer skrył pod bluzą, nie wiedzieć czemu postanowił jednak zaufać dziewczynie i pochwalić się przed nią swoim prezentem.
-Pusty...- powtórzył cicho, odchylając lekko bluzę tak, by tylko dziewczyna mogła dostrzec broń.
Jego zachowanie mówiło samo za siebie - nie chce, by wieść się rozniosła. Panika była doprawdy niewskazana.
-Co teraz?- spytał, bezpośrednio Sei- Przydałoby się trochę rozejrzeć, może czekają na nas kolejne niespodzianki... Nie podoba mi się to...
Spojrzał na Katty, Rosie i Sofię, które ogarniały zawartość swoich szafek i Kido, która najwyraźniej zaspokoiła już swoją ciekawość.
Co to wszystko miało znaczyć...

Krótka chwila euforii skończyła się, gdy do Wendy podszedł chłopak. Zmroziło ją na widok jego znaleziska i przez moment tylko patrzyła na niego tępym wzrokiem. Po chwili się nieco pozbierała.
- Szafka Kido jest pusta. Lepiej, żeby twoja też taka była – powiedziała stłumionym głosem, tak żeby nikt poza nim nie słyszał. Rzuciła mu porozumiewawcze spojrzenie i w formie pseudo-instruktarzu, włożyła znalezioną przez siebie butelkę z powrotem do szafki i przekręciła kluczyk. Chłopak i tak zrobi jak będzie chciał, ale wolała spróbować tej małej naiwnej manipulacji, żeby zwiększyć szansę na to, że zostawi to tam, skąd to wyjął. Bez względu na to, czy rewolwer był nabity czy nie, pomysł przechadzania się po tym nieznanym budynku z nieznaną osobą, która dzierży broń nie wydawał jej się najmilszy.
- Zostawimy to na czarną godzinę – rzuciła już głośniej i przyłożyła palce do ust, a następnie musnęła nimi szafkę skrywającą alkohol, przesyłając ukochanym procentom całusa. W sumie mimo tego gestu ciężko stwierdzić, do którego znaleziska odnosił się jej komentarz.
- Sprawdzenie kilku pomieszczeń na pewno nie wyjdzie nam na złe - stwierdziła w końcu niepewnie i schowała kluczyk.
Bardzo nie podobał jej się prezent Caine'a i nie dawało jej to spokoju.
___
Nic tylko znaleźć kule, upić się i strzelić sobie w łeb.

Trzymając kurczowo paski swojego uroczego niebieskiego plecaczka szła korytarzem rozglądając się tu i ówdzie. Kilka osób już odkryło swoje łupy, bądź nie. Spojrzała z politowaniem na tych, którzy nie znaleźli nic. Pewnie i mnie to czeka. Idąc w kierunku swojej szafki z numerkiem 104 zobaczyła jak Caine pokazuje coś pod bluzą dziewczynie, której jeszcze nie poznała.
Marszcząc brwi obrzuciła ich pytającym spojrzeniem wlepiając w nich swoje dwukolorowe ślepia. Zapytam później. Podeszła do szafki o szukanym numerze. Sprawnie wyjęła kluczyk z plecaka i włożyła go do zamka.
- No pokaż kotku co masz w środku - przekręciła kluczyk i otworzyła drzwiczki.

Kaori powoli włozyła kluczyk.- a co jesli to jaka pulapka? Bomba? - przekrecila kluczk. Na szczescie nic nie wybuchło. Jeszcze może coś sie stać gdy już ją otworzy. -jezeli to rzeczywiscie rabbit doubt, to co jesli... - z dostanie jakas bron? Bedzie musiala zabijac? Dziewczyna nie mogla znaleźć żadnej sensownej odpowiedzi na jej pytanie. Nikt nie powiedział, że musi rozpętać się tu prawdziwa rzez.- ale to musi byc jakis prank... - starala sie pocieszyć.
Otworzyła szafke przymrużając oczy, gotowa na conajmniej strzelające ciasto w twarz.
Nic sie nie wydarzylo.
Nic nie wybuchło....
Otworzyla szerzej oczy. W rogu szafki lezała mała paczka. Sięgnęla po nią.
- papierosy? - w jej glosie mozna bylo wyczuć nutę zażenowania. - to po to wrzucił nam do plecaków tajemnicze klucze byśmy dostali PAPIEROSY? - W tym momencie zaczęła juz naprawdę wierzyć, że to tylko prank. Moze to i lepiej. Odetchnala z ulgą i zaczęla się śmiać pod nosem. - a ja naprawde myślałam... - az zal bylo jej konczyć. Czuła się jak dziecko, ktoremu mozna bylo wcisnąc kazdy kit. - i ze to niby doubt... - cicho powiedziala do siebie, lapiąc się za glowę. Dobrze. Jest dobrze. To tylko jakas dziecinada.
Spojrzała na niedawno poznanego chłopaka. Własnie pokazywal jednej dziewczynie co dostał. Nie widziala co to dokładnie, ale widząc swoje znalezisko, ktore wrzucila szczęsliwie do plecaka pozwoliła sobie stwierdzić. - co tym razem. Guma do zucia? - widziala, ze unni zostali bez niczego. To było wręcz przedziwne.
Kiwnęła w stronę Rosie, kontrolujaco. Jednak jej wzrok padl na jedną osobkę, na ktorą wcześniej nie zwrociła uwagi. Koszula, elegancki stroj.
Nie trudno było zauwazyć, że brunetka własnie puszcza żurawia do szafki Yassamet.