Przyszła szybkim krokiem wraz z Sofie, cały czas dumnie dzierżąc w dłoni pluszową zabawkę wróżki. Nie rozglądała się za bardzo czy nie poszedł za nimi któryś z gapiów. Jeśli chcą, niech patrzą to chyba nie jest aż taka tajemnica... a przynajmniej nie chciała rzucać na tą sprawę takie światło, żeby nie wydać się podejrzana. Już to, ze obie dostały romantyczne liściki było już dziwne.
Zatrzymały się przed drzwiami i będąc tak zaaferowana sytuacją totalnie olewczą, niczym przy bolesnym zerwaniu puściła rękę dziewczyny i zaczeła szperać w plecaku. Wyciągnęła pudełko, ale tak żeby nikt nie widział napisanych na nim liczb.
- Masz gdzieś reszte kodu? pamietasz go? - nie odrywała oczu od kłódki i zaczęła wpisywać pierwsze 4 znane jej liczby.

Wyjęła swoją karteczkę z liczbami.
- Poczekaj. - rzekła, nim ta zaczęła swoje liczby wpisywać - W jakiej formie masz ten kod? Ja mam ciąg liczb i kilka podkreślonych, zatem niekoniecznie są one pierwszą, czy drugą częściá.
Kartkę jednak trzymała tak, żeby Kaori nie dojrzała zawartości.

Zatrzymała ręke przy klodce.
- ja mam tylko 4 liczby, nic wiecej. Jak uważasz... to wpisuj.

- W porządku, ale pokaż te liczby, spróbuję je znaleźć. - pokazała jej rząd około 20 liczb, w nim cztery były podkreślone. Zaraz zawinęła karteczkę, by samej na nią spojrzeć.

Mimo ze nie chciala robic z tego zadnej tajemnicy, czuła że tego kodu nie powinien widzieć każdy. Ale skoro los je polączył w to guwno musialy sobie zaufać. Wyciągneła swoje pudełeczko i pokazala je yass. Było tam tylko 4 liczby.

Spojrzała na liczby Kaori, na swoje. Na jej czole pojawiła się zmarszczka świadcząca o tym, że kobieta itensywnie nad czymś myślała.
- Es hat kein Sinn... - mruknęła pod nosem, w tym czasie też twarz jej się nieco rozluźniła - Oder..?
Ujęła kłódkę i zaczęła wpisywać kod.

Kod:

Kiedy kłódka się otworzyła, poczułam jak przeszedł ją nieprzyjemny dreszcz. W pokoju było ciemno. Weszły wolnym krokiem do środka, próbując się przyzywczaić do ciemności. Pierwsze co zauważyła to monitory, które wyświetlały nagrania z różnych miejsc w szkole.
Pierwszez co przyszło Kaori na myśl, że dostały się do kryjówki psychopaty, który ich tu zamknął i najpewniej własnie tu z nimi siedzi. Natychmiast sięgnęła do plecaka i wyjęła rewolwer po czym go szybko naładowała 3 nabojami. Przygryzła usta zestresowana. Zaczęła się rozglądać nerwowo po pokoju. W tym momencie zobaczyła pluszaki i... ich zdjęcia. Chcąc podejść do pluszaków potknęła się o coś...
- co to? - wzięła teczke do ręki. - jakieś papiery? - zajrzała do środka i mimo ciemności starała się coś rozczytać. W tym momencie zamknęły się drzwi. Na ekranie wyświetlił się napis "INTRUZ". Miały godzinę żeby się stamtąd wydostać.. ale tylko jedna z nich.
Kaori zbladła. Szybko wstała i wymierzyła rewolwerem w strone Sofii. - przyznaj się! to ty to przygotowałaś?! - wydarła się na nią. Mierzyła rewolwerem prosto w jej klatkę piersiową. Jeżeli blondynka zrobiłaby cokolwiek podejrzanego, Kat przestrzeliła by jej serce. - gadaj! czego ty chcesz?! - o dziwo dobrze wiedziała, jaką dać kombinację liczb by dostać się do pokoju.

Ciemność, nic więcej. Sofia zmarszczyła brwi, rozglądajác się po czarnej esencji sączącej się z nowego miejsca, ostrożnie wkroczyła do środka, utrzymując dłoń na ścianie. To ona też odnalazła włącznik światła i wcisnęła go, a kiedy jasność nagle rozbłysła ta przysloniła oczy, aby spokojnie się przyzwyczaić.
- Hm? - zerknęła, gdy Katty mruknęła coś na temat dokumentów. Chociaż bardziej jej uwagę przykuwały maskotki.
Wówczas też drzwi zamknęły się, Sofia w odruchu doskoczyła do nich i szarpnęła za jakikolwiek element, za który mogła złapać. Bezskutecznie.
Napis, komunikat. Czy kogoś naprawdę to bawi?! Ją niekoniecznie.
- Mach uns frei! - zawołała głośno w eter, mając nadzieję, że dana osoba ich usłyszy. Miała już dość siedzenia zamknięta w bibliotece, teraz to. Dobrze, że nie ma klaustrofobii...
Wówczas też Kaori się odezwała, wymawiając cholernie absurdalną frazę.
- Wie bit- - urwała, kiedy odwróciwszy się zobaczyła wymierzoną w nią broń. Ake skąd ona...
Gorące emocje opadły na rzecz szoku, o jaki przyprawiła go dziewczyna. Powoli stanęła prosto, gdyż wcześniej stała na wpół odwrócona.
- Mogłabym Cię oskarżyć o to samo. - wydusiła wreszcie - Opuść broń.

Co ją podkusiło żeby posłuchać się podpowiedzi tego psychopaty. Może gdyby jednak nie próbowała rozwiązywać jego zagadek znaleźli by inne wyjście, albo inaczej by poszukali wilka. Cokolwiek! Odkąd Sofia zgodziła się z nią pojść do tajemniczych drzwi przestała uważać ją za wilka. Ale w obecnej sytuacji straciła wiarę we wszystko. Miała wrażenie, że jestem już w tym wszystkim sama.
- GADAJ! Czego od nas chcesz?! - traciła już opanowanie.
Nagle usłyszała, jak ktoś szarpie za klamke i próbuję się dostać. Zbladła jeszcze bardziej. - To jacyś twoi kumple?! Co teraz, z karabinem maszynowym na mnie wyskoczycie?!

(Yass, podobno szafki są na korytarzu, więc Donia się do nas dobija. )

Zaczynało ją to już serio denerwować, jednak starała się nie podnosić głosu. To Katty tutaj miała broń, to ona ze strachu mogła nacisnąć spust i ją co najmniej zranić.
- Nie jestem organizatorem tego... - słów jej brakło na opisanie całokształtu tej sytuacji - ... wszystkiego.
Klamka ją zaskoczyła, odsunęła się od drzwi zaraz.
- Nie. - odparła Katce, następnie podniosła głos, by być słyszaną na korytarzu - Kto tam jest?!

Nie przestawała celować w Sofie, nawet kiedy rzeczywiście wydawało się, że mówi prawdę.
- Donia? - powiedziała do siebie. - chuj, która to. - pomyślała.
- "Ta od cycków!" - w tym momencie cała niepewność została rozwiana.
Kaori trochę opuściła pistolet, ale nie przestawała być czujna.
- Dostałyśmy wskazówki i kod do tego pokoju, teraz nas tu zamknął! Jedna z nas musi umrzeć...mamy na to gdzinę. - krzyczała w stronę drzwi, nie spuszczając z oczu Yass. Jeszcze mają trochę czasu, może jednak uda sie z tego wyjść cało. Przynajmniej takie miała marzenia.

A ona nie przestawała czuć się z tym źle, dopiero kiedy Katty opuściła lufę, nieco się ukoiła.
- Donia! - odetchnęła, a wówczas też Kaori zaczęła streszczać problem. Nie przeszkadzała już, a kiedy dziewczyna krzyknęła coś o innym pomieszczeniu, ta całkiem straciła poczucie logiki.
- Inne pomieszczenie? - rzekła już bardziej do Katty - Co nam to da, że ona się tam dostanie..?
Sofia odeszła od tych drzwi, podchodząc do ekranów, by spróbować zlokalizować pozostałych. Po chwili dziewczyna wróciła.
- Zaraz, Donia! - krzyknęła, chcąc ją powstrzymać - Scheiße, wracaj tu!
Syknęła wściekle i uderzyła w drzwi pięścią. Co za durna dziewucha...
Po kilku sekundach odeszła od drzwi dwa kroki i zaczęła je dokładnie oglądać, zawiasy, solidność, sam zamek, rodzaj zamknięcia itd...

Sama nie rozumiała do końca jak Donia chce ich uratować dzięki przejściu przez drugie drzwi. - Może jest tu jakieś połączenie... ? - Rozejrzała się po pokoju za jakimś drugim wejściem.
Zaraz po tym zaczęła bacznie przyglądać się blondynce, która oglądała drzwi. - i jak? Da rade coś z nimi zrobić? - spytała z nadzieją w głosie.
Spojrzała na swój rewolwer, który cały czas ściskała w dłoni. W jej głowie roiło się miliony teorii, kto może być wilkiem, czy Yass ją tu specjalnie ściągnęła... Ale przecież, nie jest uzbrojona, prawda? Gdyby zamierzała ją rzeczywiście zabić, nie byłaby na to bardziej przygotowana? Na twarzy Kaori było widać zmieszanie. Sama już nie wiedziała co powinna dokładnie zrobić. Mimo to, rewolwer był wymierzony w stronę Yassamet, już trochę niżej - bezpieczniej. Gdyby chciała jednak coś jej zrobić. Musiała mieć się na baczności...
- Jeśli z tego wyjdziemy, to będę Cię mieć na oku. - Warknęła. widać było, że nie chciała jej teraz zabijać, i gdyby mogła uniknęłaby tego.
Miały jeszcze trochę czasu. Podeszła do pluszaków dalej mierząc w rewolwerem w stronę dziewczyny. Przyjrzała im się dokładniej.
- te króliki.. to my, tak? - patrzyła na nie z pewnym politowaniem. Są tu tylko zwierzyną, zabawką dla tych co ich tu zamknęli. Nie rozumiała tylko dlaczego ich tu wszystkich ściągnęli. - Czymś zawiniliśmy...? - walnęła się w czoło. Ona na pewno. - czyli że każdy z nas ma tu coś na sumieniu? - powiedziała już cicho do siebie. Zerknęła do akt, które cały czas trzymała w drugiej dłoni.
- no tak.. wszyscy tu jesteśmy nie przypadkiem. - spojrzała znowu prowizorycznie na Sofie, czy czegoś nie kombinuje przypadkiem. - Zaraz... - zerknęła znowu do akt, ręce jej się zatrzęsły. Potem znowu na jednego wilka. - Jesteś Piotrusiem? - spytała pluszową zabawkę.
W tym momencie usłyszała Donię, która krzyczała, że coś blokuje im drzwi. Zacisnęła zęby. Same problemy... Ale jednak udało im się otworzyć drzwi!
- Sofia... - zwróciła się do niej trzęsącym się głosem. - nie chce cię zabijać... Może rzeczywiście, to nie ty za tym stoisz. - podeszła do niej trochę bliżej. - Muszę go trzymać - Kiwnęła głową wskazując rewolwer. - zrozum... - po prostu sama się bała. Chciała się ubezpieczyć, gdyby przypadkiem.. no przecież wiadomo. Sofia na pewno też chce żyć, więc gdyby nadarzyła się okazja z pewnością zabiła by Kaori z zimną krwią. - Gdybym chciała cię zabić i miałabym w tym jakieś profity już dawno bym to zrobiła. Spróbujmy przeczekać... może nas uwolnią.
Jeżeli stąd wyjdą, na pewno znajdzie wilk. Na pewno. Chociaż jednego, przed swoją śmiercią...

Pokręciła głową na postawione pytanie.
- Są zbyt ciężkie, by je wyjąć z zawiasów. Żeby to otworzyć bez klucza, potrzebny by był silny magnes albo ładunek wybuchowy.
Odpowiedziała poważnie, jeszcze wodząc palcami po zamknięciu. Nic... Chociaż? MG, potrzebny jest cienki, czy gruby klucz?
Sama odeszła, po chwili też podchodząc do zabawek. Przy okazji proszę o doprecyzowanie, czy zdjęcia wiszą nad maskotkami, czy gdzieś obok.
Precyzując sprawę, to Katty zaciągnęła ją tu z auli na wpół wbrew jej woli, Yass wcześniej nie wiedziała o tym miejscu.
- Próbuję rozumieć, chociaż nie jest mi to na rękę. Ile masz naboi?
Zaczynała znowu pracować jak machina, szukać rozwiązania logicznego. Zerknęła na dziewczynę.
- Piotrusiem?
O co w tym chodziło? Sama też wzięła maskotkę wilka i zaczęła go naciskać, badając, czy ma coś w środku.

Na pytanie o naboje odpowiedziała ciszą. Nie była pewna czy może jej to powiedzieć. W końcu wydukała - trzy... Ale to nie ważne!
Widać było, że Sofia zaczęła kombinować jak się stąd wydostać.
- Tak, Piotrusiem. Zobacz... - pokazała spluwą na podpisanego wilka, ale ta i tak nie czekała długo i zaczęła się mu przyglądać. Nie wiedziała, czy tłumaczyć Niemce co miala na myśli... nie chciała wprowadzać większego zamętu.
spojrzała na zegarek. *który mam nadizeje ze gdzieś jest * - Czas ucieka. - słychać było rezygnacje w jej głosie.

- Ważne. - odparła poważnie. Odłożyła maskotkę i zerknęła na nią - Jeśli zostaną ostatnie minuty, a nie będzie głosu z zewnątrz, spróbuj przestrzelić zamek. Jednak nie wcześniej, ponieważ jeśli Ci nie wyjdzie, to możesz go trwale uszkodzić.
Taka ostatnia deska ratunku.
Spojrzała na wilka i skinęła głową, choć widać, że była zamyślona. Sama miała jeszcze chwilę temu maskotkę ze znakiem zapytania.
- A... - tak popatrzyła na te maskotki, królicze - Cztery? Tych dwoje z Auli za pierwszym razem, potem Caine... Kto jeszcze nie żyje?
Nie widziała czwartego ciała, a maskotki wskazują na cztery trupy. Przy okazji ze zdjęć zabrała swoje i spojrzała, czy jest coś na odwrocie.

- ah... ok... - To był całkiem dobry pomysł. ale jednak, gdybym się nie udało, straciłaby kulę i została by już tylko z jedną. A wilków jest dwóch... Ale skoro to ma uratować je dwie, trzeba spróbować.
Spojrzała na króliki i odpowiedziała smętnie na pytanie dziewczyny - Kido... Na basenie... - w tym momencie przypomniał jej się brutalny obraz śmierci Kido. Wzdrygła się na samą myśl i ponownie poczuła to samo uczucie co wtedy... tą chęć zemsty na tych, którzy się nimi bawią.
oho jak groźnie, aż sama z siebie nie moge.
Nagle usłyszała czyjś głos.
Spojrzała zdziwiona na Yass pytająco, a zaraz potem rzuciła się do regału odsuwając go i odsłaniając wejście którym ich pomoc przedostała się do nich.

Kido... ah tak. A szkoda, bo Sofia dość mocno jej ufała.
Nic już nie powiedziała, a słysząc dźwięk podbiegła do regału i pomogła jej go odsunąć.

Pojawiła się przed nimi jak Filip z konopi.
- No hejka, co tam u was? - zapytała, opierając się o ścianę. - Macie tu jakieś ciekawe itemki?
Rozejrzała się po pokoju i zauważyła wiele interesujących rzeczy. Spojrzała na stół.
- O cholera - zbliżyła się. Zanurzyła czubek palca w proszku i posmakowała. - Macie tu nawet amfe!?
Nie interesowało ją teraz nic innego niż 'mąka' na stole. Kurwa, można by się taką ilością zabić.

Niezmiernie się ucieszyła, że z tunelu wyszło jakieś dziecko a nie kolejny psychopata. Aż miała ochotę ją przytulić, ale ta wydawała się być już nagrodzona.
Spojrzała na nią i powoli szła w stronę tunelu. - to jak coś, to się nie martw... możesz tu zostać, a pozwól, że ja już sobie ... pojde. - odwróciła się plecami, salutując w podzięce i weszła do tunelu z Sofie (?)

z/t tajemnicze drzwi 2.