Nie no, trzymajcie go. Przewrócił teatralnie oczami. Miał publiczność w postaci młodej, bo nie wiedział czy druga też na niego patrzy.
- To nie pukaj to przestanę słyszeć - odparł.
Sam też poczuł wibracje tabletu, co wcale go nie ucieszyło. Może tak chwila przerwy, co?
- Albo zostajemy tutaj i stąd zagłosujemy albo zwyczajnie rozbijmy jakieś obozowisko na tej auli bo niedługo nie będzie można nawet wyskoczyć na sekundę żeby się odlać...

Zmroziło ją na wspomnienie tego dzieciaka. Obraz dziewczyny zabitej reflektorem był tak wyraźny w jej pamięci, ze cały czas zapominała o drugiej ofierze.
Dziewczynka mogła mieć rację. Pewnie trzeba będzie podnieść kupry i koniec końców zawitać w auli po kolejną dawkę niemiłych przeżyć. Co przypomniało jej o ewenementach męskiej toalety. Podniosła się więc, opierając swój cały ciężar ciała na ramieniu chłopaka, wgniatając go tym zapewne trochę w podłogę.
- To zanim całkowicie się zalejemy, idę obejrzeć tę sztukę w męskiej – mruknęła. Wolała zobaczyć to na własne oczy, bo na razie polegała tylko na doniesieniach innych. A skoro ma tu siedzieć ze spitym kolesiem, to warto byłoby się zorientować, czy na przykład po wychlaniu ich płynnego szczęścia nie postanowi jej tej butelki rozbić na łbie.
- Bój się..! Przyjdę pełna osądów i bluzgów – rzuciła do chłopaka, ale mimo wszystko procenty trochę jej już chyba zaczynały uderzać do głowy, bo pozwoliła sobie na ton ocierający się lekko o żart i dodała – Poczekajcie na mnie.

z/t --> Toaleta męska

Patrzyła beznamiętnie jak Wendy wychodzi z łazienki.
- Tylko wróć w jednym kawałku. - rzuciła żarcikiem.
Ale ze mnie śmieszny gość.

Weszła z powrotem i przy całej swojej złośliwości powstrzymała się od uderzenia drzwiami zmordowanego chłopaka, który pewnie dalej siedział w tym samym miejscu z ich wspólnym skarbem.
- Banksy to to nie jest - skwitowała z przekąsem obejrzany napis. I na tym poprzestała. Postanowiła – mimo wcześniejszych obietnic – nie komentować tego, co zobaczyła, bo trochę zepsuło jej to humor, który wcześniej odrobinę podźwignęła już z całkowitego dna wódką. W zamian za to, usiadła z podkulonymi po siebie nogami tuż przy drzwiach i wyciągnęła dłoń w stronę chłopaka w wiadomym celu. Jeśli mieli tutaj ze sobą razem spędzić miło czas, to musiała jednak zapić wspomnienie tego, co przed chwilą zobaczyła. Do ostatniego momentu łudziła się chyba, że tego napisu tam jednak nie ma.
Ale w zasadzie czym jest spreparowane oskarżenie z łazienki w obliczu tego, co się wydarzyło w auli? Nie ma sensu tego wszystkiego tak wnikliwie roztrząsać. I tak w swoich rozważaniach stąpała już po peryferiach logiki, a żaden z kolejnych łyków alkoholu wcale nie naprowadzał ją na właściwą ścieżkę rozumowania.
- To co w końcu ze sobą robimy? – spytała, spoglądając to na dziewczynę, to na chłopaka – Przenosimy imprezę do auli? Maddie może mieć rację i jeśli zignorujemy powiadomienie z tableta, być może nawet nie zdążymy skończyć tego maleństwa – kiwnęła głową w stronę butelki, jakby to ona była jedyną motywacją, by dłużej utrzymać się przy życiu.

Nic się innego poza wódką nie liczyło. Plan Marleya był prosty - uchlać się, zasnąć, znieczulić się przed jakimś innym reflektorem, albo zwyczajnie na jakimś pijackim autopilocie znaleźć stąd wyjście, wrócić do domu i obudzić się w swoim własnym łóżku. To było genialne, a im więcej łyków Epej pociągnął z butelki, tym było genialniejsze.
Wcześniej by pewnie nie pozwolił nikomu, na jego warcie, tak po prostu pójść zobaczyć napis w męskim kiblu. To był napis dla niego i dlaczego oni w ogóle szli go oglądać. Jakby mu to ostrzeżenie wytatuowano na jego ogonku to też by robili takie pielgrzymki? Przewrócił wymownie oczami.
Zignorował rozmowę dziewczyn, ale trzasku zamków i szkolnego alarmu już zignorować nie mógł. Podniósł się z ziemi i, dziękując pradawnym bóstwom za siedzenie najbliżej drzwi, szarpnął za klamkę. Drzwi były zamknięte.
- Super, rozjebałaś drzwi - powiedział z pretensjami, ale po chwili rozchmurzył się nie co - Ale to oznacza, że nie musimy nigdzie iść!
Uradowany wrócił na swoje miejsce i wyciągnął tablet z plecaka. Panel głosowania był aktywny, mordercze wifi najwyraźniej łapało wszędzie, ale...
- Ej, ten ładny ma takie samo nieaktywne pole co Michelle i ten szczeniak...
Gdzieś tam w rozumku Epeja umarła jego yaoistyczna część. [*]

- ...Huh?
Wydała tylko nieokreślony odgłos zaskoczenia, jakby nie docierało do niej w jakiej sytuacji się znalazła. Zamknięta w kiblu z dwoma prawdopodobnie zaraz najebanymi typami, którzy muszą wybrać morderce. Pewnie zaraz będą tak pijani, że nawet nie będą wiedzieć na czyje zdjęcie zagłosowali.
Kurwa mać.
- Chyba impreza nas jednak nie ominie... - rzuciła z przekąsem. Nawet w kiblu ci nie odpuszczą.
Po słowach Marleya spojrzała dokładniej na tablet. Rzeczywiście, jeden jedno zdjęcie było szare, nieaktywne. Tak samo jak zdjęcie chłopca, który zginął razem z Michelle.
- Myślicie, że on..? - nie dokończyła, ponieważ to wydawało jej się aż zbyt oczywiste.

Drzwi się zatrzasnęły, rozwiązując jeden z ich dylematów. Niezbyt zmartwiona napiła się więc wódki i popatrzyła na tablet chłopaka. Już miała podać mu butelkę, ale znieruchomiała.
- Caine – rzuciła, kiedy rozpoznała twarz ze zdjęcia. Wpatrywała się w jego nieaktywny panel dłuższą chwilę, po czym dla kuracji z szoku pociągnęła jeszcze trochę alkoholu. Dopiero po tym coś się jej przypomniało. Pomysł podzielenia się tą informacją z innymi nie był chyba górnych lotów, ale zrobiła to tak czy inaczej – winą obarczmy orzechówkę.
- W swojej szafce Caine znalazł rewolwer - powiedziała i podała wreszcie Marleyowi butelkę – Był niby pusty, ale jeśli ktoś go zabił, to równie dobrze teraz może mieć tę broń.
Wendy bardzo nie chciałaby swoją pijaną osobą nadziać się na kogoś, kto ten rewolwer podprowadził, ale zamknięta tutaj nie wiedziała nawet kogo powinna unikać. W tej sytuacji może to i lepiej, że są odcięci od reszty.

- Zostałem sam.. - stwierdził nagle jakby samcza część graczy była jakąś jego rodziną, a ta samicza tylko sąsiadami.
Mordercą jest feministka. Trzeba obczaić, która z dziewczyn jest najgrubsza i mamy rozwiązanie.. - przemknęło mu przez myśl i rzucił szybkie spojrzenia na figurę obu dziewczyn. Niestety obie były w normie, co Marley powitał westchnieniem pełnym najsmutniejszej smutności i najżałośniejszej żałości. Teraz już wiedział jak czuły się te wszystkie ofiary w horrorach, z których przerażenia tak się nabijał.
- Jeśli ten ktoś ma rewolwer to żeby tu się dostać może przestrzelić zamek w drzwiach, a wtedy nam się oberwie - powiedział, podnosząc się szybko do pionu.
Zachwiał się lekko, ale udało mu się zabrać swój plecak z podłogi bez widowiskowej gleby i przenieść się pod ścianę z kiblami. Nie miał zamiaru ginąć w tak głupi sposób, choć przeczuwał, że zginie w głupszy. Na chwilę wrócił jeszcze do Wendy i wyciągnął do niej rękę niczym bohater chcący pomóc damie wstać, ale tylko chwycił butelkę z wódką i upijając kolejny łyk wrócił na swoje miejsce. Jeszcze wódkę przestrzelą i dopiero wtedy będzie nieszczęście.

- No to masz własny harem – skwitowała, unosząc z politowaniem brew.
Patrzyła skołowana na poczynania chłopaka, kiedy zerwał się jak oparzony i przesiadł. W całej dezorientacji nawet bez większego oporu oddała mu butelkę, gdy po nią wrócił, choć nie tego spodziewała się po jego geście. W sumie ogólnie nie wiedziała, czego ma się po nim spodziewać. Kiedy tamten pacnął na ziemie, otrząsnęła się i rzuciła w jego stronę:
- Heej…! I co, może będziemy sobie ją do siebie teraz turlać? – wstała rozzłoszczona, choć argument dla którego chłopak zmienił miejsce trafiał w gruncie rzeczy do jej pijackiego móżdżku.
Przez to, że w desperacji dobrała się do wódki wcześniej niż Marley, bo otworzyła ją już przy szafce, a i kilka razy pociągnęła więcej łyków, by zabić szok – jakkolwiek białowłosy nie byłby oszukańczy całym sobą, to kolejki jako jedyny trzymał się sprawiedliwie - drogę, którą on pokonał w miarę bez problemu, ona poznaczyła dwoma upadkami podczas wstawania i bardzo chwiejnym chodem, mimo podparcia ze strony ścian. Kiedy chciała zająć miejsce obok chłopaka, zakończyła swój zjawiskowy pokaz przywaleniem kolanami w kafelki podłogowe. Cicho jęknęła i pomasowała dłonią stłuczenie, jakby to miało pomóc.

Przestrzelić zamek? Hmmhmm...
- W auli były paczki, jedna dla Caine'a. W paczce Sofii był nabój, pewnie w jego też. Myślicie, że ktoś mu zabrał rewolwer i go zastrzelił? - mówiła dość podniecona, jakby takie 'błyskotliwe' myślenie było dla niej czymś niezwykłym.
Maddie poczuła się teraz jak jakiś detektyw, który próbuje rozwiązać zagadkę morderstwa. Szkoda tylko, że to w jaki sposób zginął ich kolega, nie wpływało znacząco na ich sytuację w łazience. Obserwowała z mieszanymi uczuciami akrobacje Wendy. Westchnęła i zajęła miejsce po drugiej stronie Epeja, przyciągając kolana do ciała.
- Nadal musimy zagłosować, wiecie o tym?

Pamiętał jak po śmierci Michelle jakieś dwie paczki pojawiły się na scenie, ale przy momencie rozpakowywania nie był obecny, więc słysząc słowa młodej zmarszczył brwi.
- Czyli ktoś tam - wskazał ruchem podbródka na drzwi wyjściowe i chyba już nawet mimowolnie ściszył głos - ma tylko dwie możliwości na zastrzelenie kogoś. Jestem totalnie za tym żeby się tu zabarykadować do czasu aż nie usłyszymy dwóch wystrzałów.
Marley najwyraźniej pokochał ten kibel jak swój własny i przyjął go za własną twierdzę. Trochę cieszył się, że drzwi zostały zabarykadowane. Złudne poczucie bezpieczeństwa poprawiało mu humor. Zapomniał nawet upomnieć się o swoją kolej wódki, choć we łbie nadal miał myśl, że jeśli przeżyje to zacznie nosić ze sobą słomki - na takie właśnie okazje.
Jego spojrzenie wróciło na oparty o kolana tablet. Szok i niedowierzanie, ale nic się na nim nie zmieniło, nie pojawiła się żadna odpowiedź, a ekranik patrzył wyczekująco aż odda głos. Siedział po środku swojego Toaletowego Haremu, więc nie mógł posłać im jednocześnie błagalnego spojrzenia - posłał za to błagalne piśnięcie.
- Co jeśli wszyscy zagłosujemy na siebie i zostanie uznane, że wszyscy dostaliśmy najwięcej głosów? Zabiją nas wszystkich? Budynek wybuchnie?

Pokiwała głową na propozycję Marleya i podsunęła mu butelkę pod nos. Zasługiwał na nagrodę za trzeźwe myślenie. Sama oparła się z westchnięciem o ścianę i zamyśliła. Z letargu wyrwało ją kolejne pytanie.
- Nie martwiłabym się tym. Nie sądzę, żeby absolutnie każdy zagłosował na siebie - zaczęła zrezygnowana – Musielibyśmy się ze wszystkimi dogadać, a skoro jesteśmy zamknięci, to raczej średnio wykonalne - powiedziawszy to, znów na moment zamilkła, ale po chwili poruszyła się, jakby ją ktoś szarpnął – Hej, w mojej szafce była ta wódka, szafka Maddie była pusta. Co dostało się tobie?
Wlepiła w Marleya badawcze spojrzenie, czekając na odpowiedź.

W milczeniu wysłuchała słów Wendy. To prawda,  musieliby się zgrać z resztą, żeby ten plan wypalił. Spojrzała na nich kątem oka. Kurcze, zaczęła żałować, że nie jest pełnoletnia. Mogłaby się po prostu najebać i umrzeć szczęśliwa. Z rozmyślań o radości życia pijanego człowieka wyrwało ją pytanie dziewczyny.
- Wcale nie miałam pustej szafki - powiedziała, zanim zdążyła pomyśleć. - Małam tam... mleko w butelce.
O aktach nie wspominała. Po co im? Wolała je trzymać dla siebie, tak na wszelki wypadek.

Z wdzięcznością przyjął podaną mu butelkę (bez dna) i już miał brać kolejnego łyka, gdy zamarł w bezruchu z wódką przy mordzie.
- Orzechówka z mlekiem daje monte, napój boooogów.. - przeciągnął słowo trochę pijacko niczym zdzichu herbu monopol - Ale nie mamy jak dobrać ideaaaalnych proporcji bez kieliszka.
Nawet nie miał zamiaru zlustrować otoczenia w poszukiwaniu czegoś co się na kieliszek nada bo znając jego szczęście coś by się nadało, a nie zapominajmy, że siedzimy w kiblu. Wolał nie mieć jakiegoś dzikiego napisu na grobie typu "umarł pijąc drinki ze spłuczki".
Na szczęście dziewczyna zapytała o coś znacznie obrzydliwszego niż jego pomysły - o zawartość jego szafki. Chyba jednak dobrze, że nie wziął tego łyka. Od razu oddał butelkę dziewczynie.
- Nie dostałem czegoś tylko kogoś - westchnął i oparł łeb o zimną ścianę, nie patrząc na żadną z towarzyszek - W mojej szafce była głowa jakiegoś gościa.

- Aa… – mruknęła tylko zdezorientowana. Już się jej wszystko pierdoliło. Zajęło jej chwilę pozbieranie rozrzuconych myśli. A, to Kido mówiła, że ma pustą szafkę.
Nasłuchała się o alkoholowych preferencjach towarzysza i zdziwiona odebrała od niego butelkę. Nie sądziła, że pogardzi trunkiem. Koniec końców wzruszyła ramionami i pociągnęła łyk, którym następnie się zakrztusiła potwornie, kiedy Marley podzielił się wyznaniem.
- Co ty mówisz… – wysapała wreszcie, kiedy złapała oddech.

Spojrzała zaskoczona na niego.
- Głowa?! - wstrzymała oddech. - Serio znalazłeś czyjąś głowę w szafce?!
Próbowała sobie wyobrazić takiego Epeja który se otwiera szafkę, nic nie podejrzewając, a tu nagle mu głowa wypada na stopy i patrzy się swoimi wielkimi, martwymi oczami prosto w jego duszę... Nie, tak na pewno nie było.
Zamilkła na moment z miną jak kot srający na pustyni.
- ...Poznałeś, kto to jest?

Pokręcił przecząco głową, choć jak teraz tak o tym pomyślał to nawet nie potrafił przypomnieć sobie rysów tego trupa.
- No właśnie nie - odparł - Ale do szafek nie jest daleko, jeśli drzwi się otworzą to możemy po cichutku tam iść i wam go pokażę. Chociaż nie wiem czy jest to coś, co chcecie oglądać, ale.. No wiecie, liczę na to, że ktoś go rozpozna i jakimś cudem przybliży nas to do wyjścia stąd..
Jeśli drzwi się otworzą, no właśnie. Co jeśli się nie otworzą? A może otworzą się dopiero gdy wszyscy zagłosują? Albo wystarczy, że tylko oni zagłosują? Spojrzał na swój tablet i po chwili zamknął ślepia i dotknął ekranu całą dłonią. Teoretycznie zagłosował na wszystkich, ale wiedział, że system i tak wyłapie tą jedną jedyną osobę. Marley wyłączył ekran tabletu i schował go do plecaka.
- Nie chcę wiedzieć na kogo wysłałem głos, ale przynajmniej nie zginę za jego brak - powiedział szybko z dość słyszalną ulgą w głosie.

- Chyba wystarczy mi na dziś widok tych napisów z łazienki. Masz do zaoferowania zbyt dużo atrakcji i tę głowę chyba sobie odpuszczę. Nie wolno być pazernym – stwierdziła niby spokojnie, ale w rzeczywistości zaszumiało jej w głowie na samą myśl. Nie chciała tego oglądać. Choć może mogłoby im to pomóc?
Przyglądała się uważnie, jak chłopak capnął tablecik i zagłosował na chybił-trafił.
- Byłoby lepiej dla ciebie, gdyby nie padło na twoje własne zdjęcie - powiedziała cicho. Lepiej nie zwiększać swoich szans na „wygranie” głosowania, a w tak nielicznym gronie każdy pojedynczy wybór mógł przechylić szalę w niewłaściwą stronę.
Wyjęła z własnego plecaka tablet, wzięła głęboki wdech i nacisnęła jedno z pól. Miejmy to już za sobą.

- Masz rację, Wendy - rzuciła do dziewczyny z desperackim uśmiechem.
Uznała, że pomysł Epeja był całkiem dobry. Wyprostowała nogi i położyła sobie tablet na kolanach. Następnie zamknęła oczy i dotknęła całą ręką ekranu.
- Raz się żyje. Hehe.

Nie wierzył w to co słyszał. Zdezorientowany spojrzał najpierw na Wendy, a później na Maddie, jakby chcąc się upewnić, że to nie halucynacje z niedożywienia i śmierć.
Trzask w zamku jednoznacznie wskazywał na to, że mogą stąd spokojnie wyjść, choć po tym wszystkim co tu się działo Marley nie był jakoś przekonany czy to dobry pomysł. Z drugiej strony dobrze wiedział, że jeśli teraz zaczną się zastanawiać czy wyjść czy nie to miną wieki. Został ostatnim samcem na pokładzie, więc wypadało podjąć męską decyzję.
- Idziemy po prezenty - odparł z lekkim uśmiechem
Podniósł się ochoczo z posadzki i zarzucił plecak na ramię. Widać po alkoholu wróciła mu dawna pewność siebie, choć po agresji jeszcze nie było śladu. Jeszcze.
Podszedł do drzwi łazienki, lekko je uchylił i uważnie zlustrował widoczną część korytarza. Pusto. Zerknął na drugą część przez szparę przy zawiasach. Pusto.
- Dobra, czysto, lecimy do auli - powiedział, mimo wszystko nieco ciszej, i nie czekając na resztę ruszył szybko korytarzem.

z/t - aula

Patrzyła z ziemi na poczynania Marleya i na jego słowa, jakby były rozkazem, pozbierała manatki i podniosła się do chwiejnego pionu. Dźgnęła delikatnie Maddie w ramię i rzuciła:
- Lepiej trzymajmy się razem – Bo weselej. Bo bezpieczniej.
Ruszyła za chłopakiem, oglądając się tylko co jakiś czas na dziewczynę.
Jak Wendy wypierdoli na środku korytarza, to może w młodej się ze współczucia zbierze chęć, by pomóc jej dowlec się do auli.

z/t --> Aula

Pozbierała i ruszyła za nimi do auli.

z/t aula