Nie miał najmniejszych chęci wracać z powrotem do łazienki z krwawym napisem na suficie, więc po chwili zdecydował, że toalety damskie będą o wiele lepszym wyjściem. Chwilę zawahał się przed otwarciem drzwi, ale szybko przypomniał sobie, że cała reszta siedzi jeszcze w auli, więc nie powitają go żadne samicze piski oburzenia.
Uchylił drzwi i upewnił się, że w środku naprawdę nikogo nie ma, po czym wślizgnął się do środka. Odłożył plecak pod ścianę i odkręcił kran. Zmył krew z rąk, twarzy i postarał się ją całkiem usunąć z włosów. Jeśli ma zdechnąć następny, to przynajmniej zdechnie ładny. No właśnie, ładny.
Podniósł wzrok i spojrzał na swoje odbicie. Dwukolorowe soczewki były fajne na zewnątrz, tutaj postanowił się ich pozbyć zwłaszcza, że zaczęły mu już przeszkadzać. Wyciągnął je i bez żalu wyrzucił. Z kieszeni swojej bluzy wyciągnął okulary i założył je na nos. Nienawidził ich, ale przynajmniej coś widział.

Wybrała dłuższą drogę do toalet damskich, miała już dość widoku krwi. Weszła, a gdy zobaczyła chłopaka nie odezwała się ani słowem. Chociaż w tych okularach wyglądał naprawdę uroczo. Pociągnęła nosem i zajęła jedną z umywalek. Krew długo zmywała się z jej rąk i twarzy. Westchnęła.
- Co teraz zrobimy? - odezwała się w końcu będąc prawie w stu procentach pewną, że chłopak ją zleje albo zwyzywa.

Obserwował wchodzącą do łazienki dziewczynę w odbiciu lutra. Dość podejrzliwie obserwował, należy dodać. Wolał nie ryzykować, że dostanie od niej jakiś powitalny cios nożem w plecy.
- My? - powtórzył głucho - Jacy my? Ja z tobą nic nie będę robił. Skąd mam wiedzieć, że nie przynosisz pecha? Przyczepiłaś się do Michelle, a ona nie żyje.
Tak jakby trzeba było komukolwiek o tym przypominać. W głębi duszy cieszył się, że zginęła zamiast niego, bo sam ze swoją śmiercią już prawie się pogodził, będąc pewny, że ta cała zabawa i ci wszyscy ludzie są po to by dowalić właśnie jemu.

A nie mówiłam?
- Że co? - zacisnęła pięści i spojrzała na niego zezłoszczona. - Chcesz mi powiedzieć, że to przeze mnie Michelle... nie żyje?
Nie chciała o tym wspominać. Chciała wyrzucić to z pamięci, ale ten dupek nie pozwalał zapomnieć.
- Może miała rację. Może to twoja wina, że tu jesteśmy.
Miała ochotę walnąć go w twarz i bić dopóki nie straciłby przytomności, jednak jej ręce były prawdopodobnie zbyt słabe, żeby nawet nabić mu siniaka. Ze złości jeszcze bardziej ścisnęła dłonie, a łzy bezradności napłynęły jej do oczu.

Jakoś nie bardzo zwracał uwagę na stan dziewczyny i na zbierające się w jej oczach łzy. Nadal obserwował z uwagą swoją mokrą grzywkę, chcąc być pewnym, że mimo zmycia z niej całej krwi, nic się nie odbarwi.
- Zaginęły dwie osoby - przypomniał jej, jakby nieco ciszej niż poprzednio - Młodemu usmażył się mózg..
Sam nie był pewny co dokładnie stało się dzieciakowi, ale raczej o jakieś nagłe ataki chorób podejrzewałby starszą część zebranych. A nawet starszą niż najstarsze z nich. Co jeśli mu coś wszczepili? Co jeśli im wszystkim coś wszczepili? Najpewniej Reptilianie.
- Może i moja wina, ale choćby skały srały nie dałbym rady zrzucić na nią reflektora zwłaszcza, że latała jak popierdolona po całej sali i nie stała na żadnym iksie.
W końcu Marley przeczesał palcami grzywkę, uznał ją za godną swojej osoby, wytarł mokre dłonie w spodnie i spojrzał dziewczynie prosto w oczy.
- Co jeśli na górze ktoś był? Albo nadal jest?

Powarczała jeszcze przez chwilę na niego i westchnęła oburzona.
- Masz rację - wytarła wierzchem dłoni jedną łze, która zdążyła wypłynąć. Już zapomniała o tym chłopaku, nawet się mu nie przypatrzyła.
Wpatrzyła się w jego oczy i dopiero teraz zauważyła, że coś jej tu nie gra. No tak. Inny kolor.
- Myślisz, że to możliwe? Żeby ktoś zrzucił jej reflektor na łeb bez zwrócenia naszej uwagi? Przecież wcześniej zauważylibyśmy, że ktoś się tam kręci - zmarszczyła czoło, intensywnie o tym myśląc.
- A tak poza tym - znowu spojrzała w jego ślepia, z trochę głupim wyrazem twarzy. - Co się stało z twoimi soczewkami?

Był lekko zażenowany jakimikolwiek objawami płaczu u innych bo zwyczajnie nie wiedział co ma wtedy z nimi robić. Udając więc radosną nieświadomość ignorował zachowanie dziewczyny.
- No wiesz, chyba ostatnim na co zwróciliśmy uwagę było sprawdzenie czy nie ma tam kogoś poza nami. Pomijając górę to jeszcze pod siedzeniami i na tej przeklętej scenie.
Przypomniały mu się tajemnicze paczki, które pojawiły się po śmierci tamtej dwójki. Jakaś rekompensata? Raczej nikt zebrany na auli nie miał możliwości by zaplanować wszystko z dokładnymi szczegółami i jeszcze zgrać to wszystko w czasie bo przecież... Nagłe pytanie dziewczyny przerwało jego przemyślenia.
- Co? A, soczewki. Przeszkadzały mi. - odparł jakby to miało wszystko tłumaczyć i zgarnął je rzucone pod umywalki - Jedna laska tam też ma takie oczy. Jeszcze mi wpieprzy za kopiowanie.
Wywali je żeby reptilianie nie mogli z nich wziąć jego DNA albo jakiś innych ważnych informacji, np. historii jego przeglądarki czy coś. Podszedł do jednej z kabin, otworzył drzwi i wrzucił soczewki do otwartego kibla. Śpijcie słodko, aniołki.
- Ja w ogóle wiem jak masz na imię?

Zaśmiała się cicho na jego odpowiedź. Całkiem zabawny z niego gość, szkoda, że bywa agresywny. W innych okolicznościach może nawet zostaliby przyjaciółmi.
- Maddie - odchrząknęła i przedstawiła mu się. - A ciebie jak mam nazywać poza 'Epejem'?
Zerknęła na siebie w lustrze i zobaczyła jeszcze odrobinę krwi na twarzy i na włosach. Cholera, z ubrań to się nigdy nie dopierze. Mama będzie musiała kupić nowy mundurek. Odkręciła kran i jeszcze raz przemyła twarz i włosy.
- Może powinniśmy poszukać tej twojej 'hojnie obdarzonej przez naturę' blondyny? - odezwała się, zarzucając mokrą grzywkę do tyłu.
Teraz bieganie po szkole mogło skończyć się kolejną katastrofą.

Chciała po prostu przemyć twarz, żeby trochę ulżyć zmęczeniu.
Nie spodziewała się znaleźć Maddie i białowłosego.
- Wybaczcie. Nie chciałam przeszkadzać. Zaraz... zaraz sobie pójdę.
Przyjrzała się chłopakowi.
Coś się w nim zmieniło, ale nie dotarło jeszcze do niej co.

Co tu tak tłoczno? Zapytała z samego wejścia dziewczyna, widząc tamte trzy osoby. Podeszła do dziewczyn. Chyba nie mieliśmy okazji się poznać. Jestem Donia, a wy? Uśmiechnęła się, mogło to wyglądać na lekko fałszywe, ponieważ chciała ukryć smutek. To już pewne, że ta chora gra to Rabbit Doubt i jakiś psychol nas tu zamknął, bo go to jara. Macie jakieś inne odczucia? Tym pytaniem zwróciła się już do wszystkich.

Spojrzała na Kido, gdy ta weszła. Nie odezwała się, i tak zaraz miała sobie pójść. Wtedy weszła kolejna osoba.
- O wilku mowa. - rzuciła do Epeja. Haha, ale żarcik.
Oparła się o umywalkę.
- Maddie - przedstawiła się. - Od tej całej sytuacji rzygać mi się chce. Chory pojeb. Chyba nikt nic o nim nie wie, oprócz wilka.

Zaraz za nią weszła Donia.
- Kido. - rzuciła. Po tym, jak znalazła akta, miała jeszcze mniejszą ochotę, żeby przedstawiać im się swoim prawdziwym imieniem.
Podeszła do umywalki i przemyła twarz.
To był dobry pomysł. pomyślała, czując jak zmęczenie trochę odpuszcza.

Miło was poznać. Rzuciła z lekką dozą ironii, zważając na sytuację, w jakiej się znaleźli. Lepiej wiedzieć, na kogo... Jej wykład został przerwany przez dość głośny dźwięk rozbijanego drewna. Donia zamilkła i popatrzyła po pozostałej trójce pytającą miną. Była lekko przestraszona, lecz gotowa do jakiegoś działania. Idziemy? Powiedziała, bo wiedziała, że pomyśleli o tym samym.

Po tym jak przedstawiła mu się, chłopak również zdradził jej swoje imię.* Całkiem ciekawe, co prawda.
Nagle usłyszała dziwny dźwięk. Napotkała spojrzenie Donii i podeszła do niej.
- Zaraz wrócimy - rzuciła do reszty, jakby chciała ich uspokoić.
Pewnie nawet nie obchodził ich los jakichś dwóch randomowych lasek, ale Maddie sama poczuła się lepiej.
Po tych słowach wyszła z Donią z łazienki.

z/t drzwi wejściowe + Donia

__
*pozwolił mi ;33

Dlaczego te baby nie mogły tak po prostu iść do męskiego? Marley przejął damski we władanie, a te panoszyły się tu jakby miały do niego jakieś prawa. Kiedy Maddie i Donia wyszły, Marley ruszył za nimi i oderwał znaczek z drzwi.
- Teraz to mój kibel, fora ze dwora - powiedział, patrząc wyczekująco na Kido i celnym rzutem wrzucając znaczek do otwartego kibla. Hydraulicy go znienawidzą, zobacz memy.

- No skoro jesteś babą, to twój. - rzuciła i poszła za dziewczynami.

[z/t] drzwi wejściowe.

Przewrócił wymownie oczami. Zamknęli go tu z bandą samic i już zaczynały mu działać na nerwy. Jeszcze to stwierdzenie brzmiące, że baba to coś gorszego. A powiedziałby to głośno i dostałby wrzaskiem równouprawnienia prosto w mordę. Super. Może trzeba będzie zagadać do tego drugiego gościa, powiew normalności zawsze się przyda w tym domu wariatów.
Przyciągnął do siebie plecak i usiadł na ziemi plecami oparty o drzwi wejściowe. Nie znalazł nic co mogłoby je zastawić, a wolał uniknąć kolejnego babskiego nalotu. Zwłaszcza, że one chodziły stadami.
Wyciągnął z plecaka tablet i zaczął przy nim majstrować. Może uda się złapać wifi i jakoś skontaktować się ze światem zewnętrznym.

Zobaczyła znaczek na drzwiach toalety męskiej, a potem otaksowała wzrokiem pozostałe drzwi, szukając damskiej. Szok szokiem, poszłaby nawet do męskiej, kibel to kibel, a tak właściwie to ona potrzebowała tylko umywalki, by trochę się ogarnąć. Ale nie czuła się jeszcze gotowa na oglądanie wspomnianego wcześniej napisu, który ponoć znajdował się w męskiej. Za dużo już krwi dziś widziała, oglądanie jej kolejnej dawki w bardziej artystycznym wydaniu nie było szczytem jej pragnień.
Popatrzyła więc w kierunku pozostałych drzwi; na jednych brakowało opisu, a po bliższym zbadaniu miejsca zbrodni, jasnym stało się, ze ktoś najzwyczajniej ujebał plakietkę, która tam była przyklejona. Popchnęła drzwi, ale te niespecjalnie chciały ulec jej wątpliwej sile. Normalnie pewnie wbrew swoim pierwotnym zamysłom odwróciłaby się na pięcie i zrezygnowana poszła po prostu do tej drugiej toalety, czując się co prawda jak zbity kundel na myśl o tamtejszym krwawym graffiti, ale przynajmniej dostałaby sie do środka bez problemu.
Wciąż nie myślała jednak jeszcze w stu procentach sprawnie, więc najznakomitszym pomysłem okazało się pchnięcie drzwi jeszcze mocniej. Przylgnęła więc do nich lewą stroną ciała, prawą rękę dzierżącą butelkę trzymając zaś wyprostowaną i naparła na przeszkodę mocniej. Guma z podeszwy trampek piszczała nieprzyjemnie w starciu z podłogą, kiedy dziewczyna ślizgała się na progu, próbując dodać sobie impetu. Coś chyba przesunęła nieznacznie, bo udało jej się utworzyć niewielką szparę, przez która następnie się przecisnęła. Tym >>czymś<< okazał się >>ktoś<<.
Ujrzała tego samego chłopaka, z którym wcześniej Francuzka skakała sobie nawzajem do gardeł w auli. Ta dziewczyna… Potrząsnęła głową, oddalając myśl o wypadku. Rzuciła białowłosemu krótkie spojrzenie, wolała się w niego nie wgapiać jakoś szczególnie, żeby jej nie wpierdolił dla zasady pod przykrywką wpojenia dobrych manier. Wyglądał trochę inaczej, jednak Wendy będzie potrzebowała jeszcze sporo alkoholu, żeby wyprzeć wspomnienia wydarzeń z auli na tyle, by połączyć zaobserwowane fakty i zrozumieć, co się w nim właściwie zmieniło.
- Sorry. Zmuliło mnie trochę - skwitowała, mając na myśli to, że w opornym procesie otwierania drzwi nie wpadła na to, że ktoś mógł je zastawić własnym cielskiem po to właśnie, żeby uniknąć kontaktu z resztą i wypadałoby zostawić go samemu sobie. Co w sumie wydawało się nawet rozsądnym pomysłem, skoro każdy wyglądał tutaj na mniej lub bardziej z normalnością na bakier.
Najchętniej wychlałaby cały ten alkohol sama, upiłaby się tym do nieprzytomności, żeby urwał się wreszcie ten niskobudżetowy film i w tym stanie poczekała na niewątpliwego kaca i przebudzenie w jakimś znanym, bezpiecznym miejscu. Czuła jednak, że trochę się wpakowała z buciorami w nie swój rewir, więc w ramach zadośćuczynienia win wyciągnęła rękę z wódką w stronę chłopaka.
- Na poprawę humoru?

___
Chodźta, wchodźta i pijta z nami. :>

Tak jak przeczuwał - ktoś przypuścił szturm na jego Toaletowe Królestwo. Na pewno chcieli przejąć jego Tron, a na to nie pozwoli. Niech idą do tej rzeźni obok. Czując, że ktoś napiera na drzwi, zaparł się nogami o podłogę, ale glany z łatwością ślizgały się po posadzce. Ktokolwiek to był, miał niezłą siłę bowiem w końcu przesunął Marleya na tyle by wejść do środka.
Starając się ukryć malujące się na twarzy oburzenie, schował tablet do plecaka i podniósł się do pionu.
- No skoro musisz wejść to wejdź, proszę rozgość się - warknął, wybitnie niezadowolony.
Gdzieś na końcu języka czaiły mu się jeszcze ponaglenia, wyrzuty i kilka złośliwości, które z chęcią ujrzałyby światło dzienne, ale dziewczyna wyciągnęła wódkę. Marley zagwizdał z podziwem. No tego to się nie spodziewał.
- Zapraszam, zapraszam - powiedział z podziwem - Takiego towarzystwa chyba mi trzeba..

- To trzymaj, kolego – mruknęła i podała mu butelkę. Jakoś niespecjalnie miała ochotę roztrząsać kwestię jego tożsamości. Trochę przez to, że była zmęczona, a trochę dlatego, że w gruncie rzeczy w nosie miała, co chłopak będzie miał w tym temacie do powiedzenia. Do picia nie potrzebują imion. W sumie ucieszyła się nawet, że nie będzie musiała chlać do lustra, bo krótkie spojrzenie w stronę własnego odbicia, utwierdziło ją w przekonaniu, że w tym stanie nie wygląda zbyt zjawiskowo. Należało jednak coś z tym zrobić, więc po głębokim westchnięciu podeszła do umywalki i odkręcając kurek z wodą, podjęła nierówną walkę w celu naprostowania skrzywionego wizerunku.
Umyła twarz, pozbywając się z niej krwi, a potem przeklinając pod nosem feralny strój, usiłowała zetrzeć mokrymi dłońmi czerwone plamy z dekoltu i ramion. W rezultacie tylko się cała pochlapała, wzniosła więc w bezsilności oczy ku górze i z cichym warknięciem wytarła wilgotne dłonie w sukienkę, co na nowo upaprało je zaschniętą na białym materiale krwią.  
- Aaghr…! – warknęła raz jeszcze, co miało chyba podsumować całą jej irytację.
Odwróciła się do chłopaka, prezentując się chyba w jeszcze gorszym stanie i dopiero teraz do niej dotarło, co się w nim zmieniło.
- Lepiej ci było w soczewkach - skomentowała obcesowo, zanim mózg zdążył przetrawić to spostrzeżenie i przepuścić przez jakieś filtry instynktu samozachowawczego. Machnęła jeszcze na dodatek w stronę jego okularów i dorzuciła jako bonus do zatracenia – W naszej sytuacji, więcej byś zyskał, jakbyś nie widział wyraźnie.
Podeszła bliżej niego, osunęła się na ziemię koło jego glanów i siedząc tak z wyprostowanymi nogami, wygładzała pomięty materiał sukienki, czekając aż typ też ponownie siądzie na dupsku. Nie będą pić na stojąco, a nie podobał jej się pomysł zmieniania lokacji i dzielenia się wódką z większym gronem pasożytów*.

__
*żarcik-kosmonaucik, kocham Was.

Stanęła przed drzwiami. Zaraz, gdzie jest znaczek?
Jeszcze 5 minut temu tu była, więc na pewno nie pomyliła drogi. Da fuk?
Otworzyła drzwi z taką siłą, że przez przypadek w coś jebnęła. Umywalka? Nie, zbyt miękkie odbicie. Może to...
- ...Marley? Ups... - wymsknęło jej się, spojrzała przepraszająco na chłopaka.
Zauważyła jeszcze Wendy i butelkę wódki. Pięknie.
- Co wy tu robicie?*

__
*szydełkują, no kurwa

Patrzył na podawaną mu butelkę jakby to nie był alkohol, a klucz do wyjścia i bilet do zbawienia jednocześnie. Zbyt piękne by mogło być prawdziwe, więc po chwyceniu butelki przyjrzał się jej zawartości jakby nie był zwykłym sebkiem blokowym, a jakimś koneserem. Oględziny najwyraźniej przebiegły pomyślnie bowiem po chwili butelka była już otwarta, a Marley pociągnął spory łyk z gwinta.
Przez myśl przeszło mu, że dziewczyna niepotrzebnie się ogarnia. Nawet z trupią krwią na sobie po kilku łykach będzie najpiękniejszą istotą jaka stąpała po ziemi. Uśmiechnął się durnie do swoich myśli.
Wyciągnął łapkę z butelką w kierunku dziewczyny.
- Twoje dary dziękczynne wystarczająco pogorszą nam obu wzrok - wymruczał, dodając w myślach "i znieczulą przy ewentualnym kolejnym reflektorze".
Usiadł koło dziewczyny i podał jej butelkę.
Przypomniały mu się wszystkie szkolne libacje.
"pij pij, będziesz łatwiejsza,
pij pij, nie będziesz mógł,
pij pij, nie będziesz pamiętała, że nie mogłem"
Drzwi otworzyły się ponownie, a raczej pieprznęły w siedzącego Marleya. Na szczęście oberwało tylko ramię i kolano, bo gdyby ucierpiała wódka to Epej nie siedziałby z miną wściekłego pitbulla, któremu kazano siedzieć cicho tylko rozszarpałby młodą na strzępy.
- Leczymy rany odniesione w starciu z brutalnością świata - wycedził przez zaciśnięte zęby.

Zaśmiała się, słysząc słowa białowłosego i już miała odpowiedzieć coś wystarczająco zgryźliwego, by zniszczyć jego fantazje, jednak przerwało jej otwarcie drzwi. Chłopak znów dostał manto od losu. Odpuściła więc sobie rujnowanie jego kosmatych myśli, niech się pocieszy trochę póki może.
- Jeśli wszyscy jesteśmy na dnie, to ty już z pewnością słyszysz stukanie od spodu – skomentowała jednak z nutą współczucia. Biednemu to zawsze piach w oczy, chuj w dupę, nóż w serce i chleb masłem do ziemi. Odebrała od niego butelkę, pociągnęła długi łyk i zakrztusiła się na widok Maddie. Nie, nie. Spokojnie. Młoda przecież nie będzie pić.
Pokiwała z aprobatą na odpowiedź udzieloną przez chłopaka dziewczynce i spojrzała na jej reakcję.
- Jak tam twoje życie? – rzuciła od niechcenia. Chciała chyba coś dodać, ale przerwały jej wibracje dochodzące z plecaków. Podała więc chłopakowi wódkę i zajrzała do środka. Wyciągnęła z niego tablet i pokazała reszcie towarzystwa.
- Jezu, nie. Nie idźmy tam…! -chwyciła typa za ramię i potrząsnęła energicznie.
Zostańmy, zostańmy i pijmy.

- Ojej - skomentowała słowa tej dwójki.
Jeszcze chwila i nie będą w stanie się podnieść z podłogi. Ale... Może to i lepiej? Może lepiej po prostu upić się i zapomnieć o wszystkim?
- A całkiem w porządku - odpowiedziała jej sarkastycznie. - A wasze?
Nagle jej tablet zaczął wibrować. Wyciągnęła go, po czym usłyszała krzyk Wendy. Nie musiała nawet patrzeć na ekran, żeby wiedzieć, o co jej chodzi.
Zacisnęła zęby. Odezwała się po dłuższej chwili.
- Pamiętasz, co się stało z tym chłopakiem, który nie zagłosował? Chcesz skończyć jak on?