Uśmiechnęła się do siebie, słysząc mamrotanie Marleya, humor mu dopisywał. Po chwili uśmiech jednak zniknął z jej twarzy.
- Nie mam reszty gdzieś. Ja się tej reszty po prostu boję – warknęła, chyba bardziej agresywnie niż zamierzała. W sumie nie chciała się na chłopaku wyżywać, wiec moment później popatrzyła na niego przepraszającym wzrokiem. Na tyle było ją stać - nie będzie się przecież  przed nim płaszczyć, nie kiedy ma wetkniętą za kołnierz tę śmieszną maskotkę. Dodała więc łagodniej – Od kiedy to stałeś się taki towarzyski?
Odwróciła się w stronę szafki i pociągnęła za drzwiczki. Już miała włożyć do środka pakunek, ale cofnęła rękę i zastygła w bezruchu. Tego tu wcześniej nie było…

Widać jakieś bóstwo będące opiekunem wszystkiego co marleyowe zlitowało się nad chłopakiem bo zaczynał dostawać coraz lepsze fanty. Najpierw pluszak, a teraz to. Wyciągnął siekierę ze swojej szafki i zważył ją w dłoni.
- Skoro się ich boisz, to chodź im wjebiemy.. - zaproponował dość cicho.
Buteleczkę schował od razu do kieszeni spodni. Później przetestuje czy to nie jakaś skondensowana wódka. Choć równie dobrze mogłaby to być trucizna, choć Marley podejrzewał, że jeśli szykowałaby się dla niego naprawdę pieska śmierć to wolałby umrzeć na swoich zasadach.
- Nie jestem towarzyski, chcę stąd po prostu wyjść..
Podszedł do dziewczyny, nadal dzierżąc w dłoni siekierę i zajrzał do jej szafki. Gwizdnął z podziwem. No nieźle, jeszcze więcej posranych rzeczy.

Otrząsnęła się z jednego szoku i doznała drugiego. Nie cofnęła się, ale drgnęła gwałtownie, kiedy chłopak zbliżył się z siekierą.
Wbrew pierwszemu wrażeniu Marley okazał się być w porządku. Ale wizerunku Marleya z siekierą nie ociepli nawet Grześ.
- Byłabym szczęśliwsza, gdybyśmy wydostali się stąd bez konieczności użycia tego - potrząsnęła swoją paczką, która wciąż trzymała w jednej ręce – ani tego- skinęła na siekierę i podkuszona resztą alkoholu przetaczającego się jej przez organizm, musnęła palcem ostrze. Bardzo mądre zagranie. Jęknęła cicho i włożyła palec do ust.
Jak myślisz, co to ma niby znaczyć? – powiedziała niewyraźnie i kopnęła w powietrze, wskazując tym swoją szafkę.

- Siekierą możemy wyrąbać drzwi albo okno - stwierdził po chwili namysłu jakby sterroryzowanie nią reszty zebranych było naprawdę jego pierwszym pomysłem.
Zarzucił sobie siekierę na ramię jak jakiś drwaloseksualny hipster i przez chwilę z uwagą oglądał wnętrze szafki. Zdjęcia nic mu nie mówiły, ale przynajmniej wiedział, że obie przedstawione tam dziewczyny żyją, więc nie muszą dumać nad trupem. Gdzieś w głębi jego wyobraźni postawił Caine'owi wirtualnego znicza.
- Może trzeba je wyswatać, wiesz, jak w amerykańskich filmach, gdzie szczeniaki sobie wyklejają szafki ukochanymi.. Albo to sugerowanie jakiegoś trójkąta - uśmiechnął się głupio, jakby modlił się by to było prawdą - Albo masz tym nabojem jedną z nich zabić bo właśnie jedna z nich jest mordercą.
No właśnie, po cholerę jeden nabój skoro one są dwie.

- Nie sądzę, żeby to się udało – powiedziała. To byłoby za proste. Nie wypuszczą ich stąd tak łatwo.
Popatrzyła niepewnie na chłopaka snującego swoje teorie.
- Nie żartuj sobie tak…! - szturchnęła go pięścią w ramię. Ale w sumie czemu po tym wszystkim co się wydarzyło, oczekiwanie, że kogoś zabije, miałoby być żartem? Może faktycznie ten, kto ich tutaj zamknął, właśnie tego chce. Zawahała się. – Ale po co morderca miałby się tak podstawiać?
Ścisnęła mocniej w ręku paczkę. Może lepiej nie informować Marleya, że oprócz kuli z szafki ma jeszcze trzy inne?
Zawahała się na chwilę, po czym zatrzasnęła drzwiczki. Lepiej mieć broń przy sobie.

Nadął policzki jak obżarty chomik po czym wypuścił z nich powietrze dmuchając oparami alkoholu prosto w grzywkę Seikyo.
- Ja przynajmniej próbuję coś wymyślić - warknął obrażony
Trochę zastanawiało go czemu nikt inny tu nie przychodzi. Czyżby tylko oni dostali polecenie sprawdzenia szafek? Dopiero po chwili przyszło mu do głowy, że raczej siekiera w małej paczuszce nie byłaby taką niespodzianką jak siekiera w szafce. Chociaż dalej nie wiedział po cholerę mu ona. Jedyne do czego się nadawała to do rozwalenia kłódki, bo na pewno nie do zabicia mordercy skoro ten dysponował latającymi reflektorami. To tak jakby ktoś chciał wysłać Marleya z nożem na strzelaninę. Westchnął niczym chrześcijański męczennik, którego zaczęły ignorować lwy.
- Pssst, wiem! - szepnął nagle, wyraźnie ucieszony - Możemy tą siekierą zabarykadować drzwi w kiblu!
A później strzelić sobie w łeb z Twojego rewolweru..
Król Marley Pierwszy i jego Toaletowe Królestwo.

Zamknąć się w łazience?
- No… Pomysł byłby dobry, gdybyśmy mieli większe zapasy wódki – wyraziła swoją pierwszą myśl, a potem wpadła na kolejną, mniej genialną – Ale w sumie co nam to da? Drzwi raczej nie są przeszkodą dla tego, kto nas tu zamknął. Jeszcze nam spadnie strop na łby.
Wepchnęła paczkę do plecaka, który następnie zarzuciła na ramię. Zdecydowała, że jednak lepiej nosić przy sobie otrzymaną broń, ale nie znaczyło to od razu, że musi się nią chwalić przed resztą.
- Może jednak warto byłoby porozmawiać z tamtymi – mruknęła niepewnie, nawiązując do pierwszej propozycji Marleya – Plątali się chyba po budynku, może coś znaleźli. Ewentualnie możemy się trochę rozejrzeć sami.
Przestępowała niezdecydowana z nogi na nogę. Żaden plan nie będzie idealny w ich sytuacji.

- Próba ratowania twojego dupska to jak mieszanie herbaty łyżką w wiadrze - stwierdził niezadowolony z negowania wszystkich jego pomysłów.
A on tu chciał być bohaterem, głównodowodzącym armii ocalonych i całą masą innych zaszczytnych tytułów. Ale przy tej babie się widać nie dało.
Ale mimo tego, że go nosiło z tego bezczynnego szlajania się od pomieszczenia do pomieszczenia, wolał nie komentować zachowania dziewczyny. Chociaż gdzieś w głębi duszy chciałby zobaczyć jak zza rogu wyskakuje morderca by ich obu skrócić o głowę, a ona ściąga plecak, wyciąga paczuszkę, odpakowuje jej zawartość, dopiero wtedy ładuje broń, o ile w ogóle potrafi... Podejrzewał, że i on i wilk stali by i jaki debile patrzyli co robi. Ale to zawsze dałoby im chociaż z trzy minuty życia więcej.
- Nigdzie z tobą nie idę bo marudzisz, idziemy do cycatej, ona też będzie marudzić, ale przynajmniej na coś popatrzymy - zdecydował i wesoło machając siekierą ruszył z powrotem w stronę auli.

z/t - aula

Obruszyła się słowami Marleya, ale polazła za nim. Będzie mu teraz truła dupę bardziej niż normalnie za te złośliwości.
Ofochała się.

z/t --> aula

Znalazła te zdjęcia w szafce? Rozmyślała. W sumie i tak koło nich przechodziła, komu zaszkodzi. Ze zwątpieniem, ale jednak, wyciągnęła z plecaka swój kluczyk i włożyła go w odpowiednią dziurkę, przekręciła i zajrzała do środka. Może jednak...

Aaaaaaaaaaa! Krzyknęła, gdy wylała na siebie czerwoną ciecz. Zamknęła oczy i stała przy szafce przerażona z obrzydzeniem na twarzy. Powoli otworzyła oczy. Próbowała strzepać tę krew kręcąc się jak pies albo suka. Dobra, spokojnie. Nic się nie stało, to tylko Coco Szambonel. Powtarzała w myślach. Gdy już się ogarnęła, dostrzegła jakieś drzwi. Niepodpisane? Zdziwiła się. Szarpnęła za klamkę(?). Ani drgną. Próbowała kopnąć. Wydobył się tylko głuchy brzdęk. Trzeba się tam dostać! Postanowiła.

Usłyszała jakieś głosy. To wy, dziewczyny?! Tutaj Donia, ta od cycków! Przedstawiła się. Co wy tam robicie? Możecie wyjść? Pytała. Opowiedzcie, co się stało! Chciała wiedzieć jak najwięcej, by im pomóc.

To wszystko wydawało się absurdalne. Cała ta sytuacja była absurdalna. Nie wiedziała co robić, czuła presje czasu, chwyciła się za głowę, nerwowo drapała. Porozglądała się. Widzę jakieś drzwi, podobne do tych waszych. Chciała im pomóc, jak mogła. Nie chciała patrzeć na kolejnego trupa. To znaczy, że macie się tam pozabijać?! Wrzasnęła oburzona i kopnęła w drzwi. Nie ma czasu na biegnięcie po resztę, sprawdzę tamto pomieszczenie. Powiadomiła. Chciała krzyknąć "nie ruszajcie się", ale uświadomiła sobie jakie to by było bezsensowne.

z/t zamknięte pomieszczenie nr2

Podeszła do drzwi. Słuchajcie! Zaczęła. W drugich drzwiach jest chyba spiżarnia, popatrzyłam przez wizjer. Dużo zapasów, a na stole jakaś maskotka. Drzwi ani drgną, potrzeba klucz. Zachowajcie spokój, ja pobiegnę po resztę na aule, wydostaniemy was stamtąd! Pełna zapału pobiegła do auli.

z/t aula

Przybiegła najszybciej jak umiała, w biegu nawet zdążyła szybko wyciągnąć kluczyk. Zobaczyła pod jedną szafką wielką kałużę czegoś czerwonego, zatrzymała się. Przełknęła ślinę. To nie może być krew, prawda? Ale żeby aż tyle? Musiałoby to być całe wiadro!
Starając się nie patrzeć na 'miejsce zbrodni' dotarła w końcu do swojej szafki. Otworzyła ją dość ostrożnie, w końcu nie wiadomo, co jest w środku.

- O kurde! - wykrzyknęła na widok ręki w szafce. - To chyba nawet lepsze od głowy, którą znalazł Epej!
Nie myśląc dużo urwała sznurek i wyciągnęła rękę z szafki. Była zimna i ciężka, palce były zesztywniałe. Madd dopiero teraz zauważyła, że w zaciśniętej pięści coś jest. To kluczyk! (mg potwierdził)
Na drzwiach szafki jeszcze coś było, karteczka. Wiedziałam, że gdyby były, to bym już dawno padła martwa.
Usiadła na ziemi i schowala Pana Rąsie i kluczyk do plecaka, a wyjęła z niego papierową torebkę. Wyciągnęła cukierka i zjadła go. Dopiero teraz zauważyła, że pod cukierkami coś było. To szklane oczko od jakiegoś pluszaka z przyklejonymi... włosami? Fuj, ohyda. Jeszcze takie rzeczy w cukierkach! Ble ble.
Było tam coś jeszcze. Zdjęcie jakiejś dziewczyny... Nie, nie jakiejś.
- Cholera... - poczuła pot na czole. - Skąd oni to mogą wiedzieć?
Przypomniało jej się, że powinna już wracać. Nie czas teraz no rozmyślanie o takich rzeczach. Schowała wszystko do plecaka i ruszyła do auli, radośnie ciamkając cukierka.

z/t aula

Otworzyła szafkę i zgarnęła z niej zostawiony tam czwarty nabój. Załadowała nim rewolwer i ruszyła dalej.
- Psychopaci, pojebane narwańce – mruczała do siebie, mając wciąż nadzieje, że to tylko strzał oddany w próbie otworzenia drzwi.

z/t -> któreś tam (nie)zamknięte pomieszczenie